Volledige Werken (Multatuli)

Dit artikel behandelt het onderwerp Volledige Werken (Multatuli) vanuit verschillende perspectieven, om een ​​brede en volledige visie op deze kwestie te bieden. Historische, culturele, sociale en wetenschappelijke aspecten gerelateerd aan Volledige Werken (Multatuli) zullen worden geanalyseerd, met als doel de lezer een gedetailleerd en verrijkend overzicht te bieden. Verschillende meningen en benaderingen zullen worden onderzocht om reflectie en debat aan te moedigen, met de bedoeling de kennis uit te breiden en een dieper begrip van Volledige Werken (Multatuli) te bevorderen. Met dit artikel willen we een mondiale en verrijkende visie bieden die uitnodigt tot reflectie en kritisch denken.

De Volledige Werken (VW) van Multatuli bestaat uit 25 delen. Het eerste deel verscheen in 1950 en het laatste in 1995. De Volledige werken zijn alle volledig online te lezen bij Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (DBNL).[1]

Hieronder volgt een overzicht van de verschillende delen.

In tegenstelling tot de Verzamelde Werken (tien delen) bevat de Volledige Werken alles wat Multatuli geschreven heeft.

Deel 1 tot en met deel 17 zijn verzorgd door Garmt Stuiveling.
Deel 18 - 23 zijn verzorgd door Hans van den Bergh en Berry Dongelmans.
Deel 24 en 25 zijn verzorgd door Hans van den Bergh en D. van der Meulen.
Deel 25 bevat een register op alle voorgaande delen van de hand van Willem van Duijn.

Alle teksten zijn zoveel als mogelijk chronologisch gerangschikt.

Op de in deze editie gepresenteerde teksten is veel kritiek mogelijk. Garmt Stuiveling streefde een soort van "ideale tekst-versie" na, en was niet beschroomd om een nieuwe tekst te construeren op basis van meerdere drukken en/of handschriften. Dit alles volgens Stuivelings persoonlijke, soms eigenzinnige opvattingen.

Op deze uitgave was van het begin aan veel kritiek ook vanuit vakkringen en daarbuiten. Felle kritiek is te lezen bij Willem Frederik Hermans in bijvoorbeeld het voorwoord van de facsimile-uitgave van de vijfde druk van de Max Havelaar.

Voor de typografische bijzonderheden van Multatuli's teksten in de historische drukken, zoals bijvoorbeeld het gebruik van cursief, klein kapitalen, spatiëren en witregels, is in de VW weinig over. Ook de spelling werd gemoderniseerd.

Deel 1 (1950)

Deel 2 (1951)

Deel 3 (1951)

Deel 4 (1952)

Deel 5 (1952)

Deel 6 (1952)

Deel 7 (1952)

Deel 8 (1954)

Deel 9 (1956)

Deel 10 (1960)

Deel 11 (1977)

Deel 12 (1979)

Deel 13 (1980)

Deel 14 (1982)

Deel 15 (1983)

Deel 16 (1984)

Deel 17 (1986)

Deel 18 (1987)

Deel 19 (1989)

Deel 20 (1989)

Deel 21 (1990)

Deel 22 (1991)

Deel 23 (1993)

Deel 24 (1995)

Deel 25 (1995)