Tegenwoordig is Verdrag van Adrianopel (1829) een onderwerp dat grote belangstelling in de samenleving wekt. Decennia lang is Verdrag van Adrianopel (1829) het onderwerp geweest van studie, debat en analyse op verschillende terreinen, van wetenschap en technologie tot kunst en cultuur. Het belang van Verdrag van Adrianopel (1829) ligt in de invloed ervan op het dagelijks leven van mensen en zijn vermogen om significante veranderingen in de wereld teweeg te brengen. In dit artikel zullen we verschillende perspectieven met betrekking tot Verdrag van Adrianopel (1829) onderzoeken, de impact ervan op de hedendaagse samenleving analyseren en nadenken over de rol ervan in de toekomst.
Het Verdrag van Adrianopel, de Vrede van Adrianopel of het Verdrag van Edirne was een vredesverdrag dat in Adrianopel (Latijn: Hadrianopolis; Turks: Edirne) werd gesloten tussen het Ottomaanse Rijk en het Russische Rijk op 14 september 1829. De ondertekenaars waren de Turkse sultan Mahmut II en de Russische tsaar Nicolaas I.
Het verdrag was het resultaat van de Russisch-Turkse Oorlog van 1828-1829. Het Ottomaanse Rijk moest hierbij het Russische Rijk toegang verlenen tot de Donaudelta en de oostkust van de Zwarte Zee. Ook moest ze de Bosporus en de Dardanellen openstellen voor alle Russische handelsschepen, de handel vrijgeven in graan, vee en hout, autonomie verlenen aan Servië, autonomie beloven aan Griekenland en de Donauvorstendommen Moldavië (het latere Roemenië) en Walachije tijdelijk erkennen als Russische protectoraten totdat het Ottomaanse Rijk een schadeloosstelling had betaald aan het Russische Rijk.