Tweede Poolse Deling
In de wereld van vandaag is Tweede Poolse Deling een onderwerp geworden dat van groot belang en interessant is voor een breed spectrum van mensen. Van amateurs tot experts, Tweede Poolse Deling heeft de aandacht getrokken en tot debat geleid op meerdere terreinen van de samenleving. De impact ervan overstijgt geografische en culturele barrières en is het voorwerp van studie en analyse in verschillende disciplines. In dit artikel zullen we verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Tweede Poolse Deling, van de oorsprong en evolutie tot de implicaties en mogelijke toekomstige ontwikkelingen. Of het nu gaat om een historisch fenomeen, een relevant figuur of een actueel onderwerp, Tweede Poolse Deling vertegenwoordigt een ontmoetingspunt voor de uitwisseling van ideeën en kennis, en het is noodzakelijk om het in zijn geheel te begrijpen om de relevantie ervan in onze samenleving te contextualiseren.
De Tweede Poolse Deling van 1793 was de tweede van drie delingen (of gedeeltelijke annexaties) die in 1795 ten slotte een einde maakten aan het Pools-Litouwse Gemenebest.[1]
Geschiedenis
Na de Eerste Deling trachtte koning Stanislaus August door middel van hervormingen zijn staat te versterken. De zeer vooruitstrevende grondwet van 3 mei 1791 leek de deur te openen voor de opvattingen van de Franse Revolutie, maar er was tegenstand van Poolse en Litouwse magnaten. Zij zochten hulp bij het Russische Rijk en stichtten de Targowica Confederatie. Met steun van de Confederatie viel Rusland in 1792 Polen binnen. Dit leidde uiteindelijk tot de Tweede Poolse Deling, die het Poolse parlement (de Sejm) op 23 januari 1793 gedwongen goedkeurde, in een kortstondige poging om de onvermijdelijke volledige annexatie van Polen, de Derde Deling, te voorkomen.
De Tweede Deling bracht Rusland 228.000 km2 op: Litouws Wit-Rusland en het westen van Oekraïne met de rest van Podolië en Wolynië. Het Koninkrijk Pruisen bereikte met Rusland een overeenkomst om ook een deel van Polen te mogen annexeren als compensatie voor deelname aan de Eerste Coalitieoorlog tegen het revolutionaire Frankrijk op aanmoediging van Rusland, het opgeven van Polen als bondgenoot en omdat Pruisen onlangs een grote nederlaag had geleden in de Slag bij Valmy. Zij kregen 58.000 km2 met het Netzedistrict, de steden Danzig (Gdańsk) en Thorn (Toruń), Groot-Polen (Posen) en een deel van Mazovië.
Bronnen & Referenties
- Bronnen
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Second Partition of Poland op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- Helina Lerski (1996): Historical Dictionary of Poland, 966-1945, ABC CLIO.
- Referenties
- ↑ z.n. (2016). Rijk ging binnen 23 jaar ten onder. Historia 2016 (3): 14
