Theodor Curtius (scheikundige)
In dit artikel gaan we ons verdiepen in de fascinerende wereld van Theodor Curtius (scheikundige). Vanaf de oorsprong tot het heden en de impact ervan op de samenleving, zullen we alle relevante aspecten met betrekking tot Theodor Curtius (scheikundige) onderzoeken. We zullen de invloed ervan op verschillende gebieden analyseren, evenals de meningen en evaluaties van experts in het veld. Op dezelfde manier zullen we ons verdiepen in de historische relevantie en de toekomstige projectie ervan, om het belang ervan in het huidige panorama te begrijpen. We hopen dat dit artikel verhelderend en verrijkend is voor iedereen die meer wil weten over Theodor Curtius (scheikundige).
Julius Wilhelm Theodor Curtius (Duisburg, 27 mei 1857 – Heidelberg, 8 februari 1928) was een Duits scheikundige.
Hij studeerde onder andere chemie in Heidelberg en Leipzig, promoveerde in 1882 en werd vervolgens hoogleraar in Kiel, Bonn en Heidelberg, waar hij in 1897 Victor Meyer opvolgde. Zijn onderzoek richtte zich voornamelijk op stikstofverbindingen. Hij ontdekte bijvoorbeeld hydrazine, waterstofazide en diazoverbindingen. De omlegging van acylaziden is naar hem vernoemd: de Curtius-omlegging.
In zijn vrije tijd componeerde hij muziek, zong in koren en was een actieve bergbeklimmer.