Taurogalzuur

In dit artikel zullen we het onderwerp Taurogalzuur verder onderzoeken, een onderwerp dat de afgelopen jaren de aandacht heeft getrokken van zowel academici, professionals als enthousiastelingen. Sinds zijn opkomst heeft Taurogalzuur grote belangstelling gewekt op verschillende gebieden, waardoor debatten en reflecties zijn voortgekomen die aanzienlijk hebben bijgedragen aan de vooruitgang van kennis op gebieden als wetenschap, technologie, cultuur en de samenleving in het algemeen. Op deze pagina's zullen we ons onderdompelen in de fascinerende wereld van Taurogalzuur, waarbij we de verschillende facetten, de impact en de relevantie ervan in de huidige context analyseren. Vanaf de oorsprong tot de mogelijke toekomstige ontwikkelingen zullen we beginnen aan een reis van ontdekking en begrip die ons in staat zal stellen het belang en het potentieel van Taurogalzuur in de hedendaagse wereld te waarderen.

Taurogalzuur
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van taurogalzuur
Structuurformule van taurogalzuur
Algemeen
Molecuul­formule C26H45NO7S
IUPAC-naam 2-{amino}ethaansulfonzuur
Molmassa 515.7058 g/mol
SMILES
C(CCC(=O)NCCS(=O)(=O)O)1CC21((C32(C43(CC(C4)O)C)O)O)C
CAS-nummer 81-24-3
PubChem 6675
Wikidata Q2659931
Waarschuwingen en veiligheids­maatregelen
Hygroscopisch? ja
LD50 (ratten) 380 mg/kg
Fysische eigenschappen
Smeltpunt 125 °C
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Taurogalzuur, ook bekend onder de namen cholaanzuur en cholyltaurine, is een kristallijn, sterk hydroscopisch, gelig gekleurd galzuur. Het is betrokken bij het vormen van de emulsie waardoor vet in het lichaam kan worden opgenomen. Taurogalzuur komt als het natriumzout voor in de gal van zoogdieren. Taurogalzuur is een conjugaat van galzuur en taurine. Het is een van de vele endogene stoffen met cholesterol als uitgangsstof.

Hydrolyse van taurogalzuur geeft weer taurine.

Taurogalzuur wordt op commerciële basis bereid op basis van gal verkregen bij slachterijen, waar dat een bijproduct is van het slachtproces.[1]