Tamarillo

In de wereld van Tamarillo zijn er eindeloze aspecten die het verdienen om zorgvuldig te worden onderzocht en geanalyseerd. Vanaf het begin tot aan de relevantie ervan vandaag de dag is Tamarillo het onderwerp geweest van fascinatie en debat. In dit artikel ga je op reis door de verschillende aspecten waaruit Tamarillo bestaat, van de sociaal-culturele implicaties tot de impact ervan op het dagelijks leven. Door reflectie en diepgaande analyse ontdek je de complexiteit en het belang van Tamarillo in de moderne wereld. Maak je klaar om je horizon te verbreden en jezelf onder te dompelen in een universum van kennis en ontdekking!

Tamarillo
Tamarillo
Taxonomische indeling
Rijk:Plantae (Planten)
Stam:Embryophyta (Landplanten)
Klasse:Spermatopsida (Zaadplanten)
Clade:Bedektzadigen
Clade:'nieuwe' Tweezaadlobbigen
Clade:Lamiiden
Orde:Solanales
Familie:Solanaceae (Nachtschadefamilie)
Geslacht:Solanum
Soort
Solanum betaceum
Cav. (1799)
Synoniemen

Cyphomandra betacea (Cav.) Sendtn. (1845)

Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Tamarillo op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie

De tamarillo (Solanum betaceum) of boomtomaat is een plant uit de nachtschadefamilie (Solanaceae). De naam tamarillo is in 1967 in Nieuw-Zeeland als handelsnaam bedacht.

Het is een sterk vertakte, snelgroeiende, groenblijvende, tot 7,5 m hoge halfheester met een korte stam en dikke, zachte takken. De bladsteel wordt tot 17 cm lang. De afwisselend geplaatste bladeren zijn hartvormig, zacht, toegespitst, gaafrandig, glanzend lichtgroen en tot 35 × 20 cm groot. De bladeren zijn dicht bezet met korte, stinkende, haarvormige kliertjes.

De 1-2 cm brede, geurige bloemen groeien in trossen aan de scheuttoppen. Ze bestaan uit vijf bleekroze of lavendelkleurige, puntige kroonbladeren, een groenpaarse kelk en vijf opvallende, gele meeldraden.

De vrucht is een eivormige, tot 10 × 5 cm grote en tot 100 g zware bes. De dunne, gladde, glanzende schil is rijp geel, oranje, tomaatrood, violet of purperrood gekleurd met soms in de lengterichting donkere strepen. De kleur hangt af van het ras. Het sappige vruchtvlees is crèmegeel, geel, oranje, of oranjerood en smaakt zurig aromatisch. De schil smaakt bitter. De vrucht bevat vele circa 4 mm grote, platte zaden.

De vrucht kan geconsumeerd worden door hem te halveren, het vruchtvlees eventueel met suiker te bestrooien en vervolgens uit te lepelen. Ook kan men de tamarillo op dezelfde manier laten "schrikken" als een tomaat: de vrucht wordt eerst ondergedompeld in heet water en vervolgens in koud water, waarna de bittere schil er vervolgens gemakkelijk kan worden afgetrokken. De tamarillo kan ook op dezelfde manier als de tomaat in de voedselverwerking worden gebruikt, maar ook in fruitsalades, marmelade, consumptie-ijs, stoofpotten, taarten en chutney worden verwerkt.

De tamarillo komt van nature voor in de Andes op hoogtes tussen 1000 en 3000 m. De soort wordt wereldwijd in de subtropen en in tropisch gebergte gekweekt. In Nederland komen met name vruchten uit Portugal en grotere vruchten uit Colombia. De plant kan gemakkelijk uit zaad worden opgekweekt en in België en Nederland in de vensterbank worden gehouden.