Het onderwerp Suzanne Farrell is iets dat door de geschiedenis heen onderwerp van belangstelling en debat is geweest. Sinds onheuglijke tijden heeft Suzanne Farrell een prominente plaats in ons leven ingenomen en de manier beïnvloed waarop we denken, handelen en voelen. In dit artikel zullen we de verschillende facetten van Suzanne Farrell onderzoeken en de impact ervan op verschillende aspecten van de samenleving. Vanaf zijn oorsprong tot zijn moderne evolutie heeft var1 een onuitwisbare stempel op de mensheid gedrukt, en door deze analyse zullen we proberen het belang en de relevantie ervan in de wereld van vandaag beter te begrijpen.
Suzanne Farrell | ||
---|---|---|
Suzanne Farrell | ||
![]() | ||
Algemene informatie | ||
Land | Verenigde Staten | |
Geboortedatum | 16 augustus 1945 | |
Geboorteplaats | Cincinnati | |
Werk | ||
Beroep | balletdanser, ballerina, balletmeester, danser | |
Werkveld | ballet | |
Werkgever(s) | Florida State University | |
Actieve periode | 1960 – heden | |
Studie | ||
School/ |
School of American Ballet, Cincinnati College-Conservatory of Music, Professional Children's School | |
Persoonlijk | ||
Talen | Engels | |
Diversen | ||
Lid van | American Academy of Arts and Sciences | |
Prijzen en onderscheidingen | National Medal of Arts (2003), Library of Congress Living Legend,[1] Capezio Dance Award (2005),[2] Kennedy Center Honors (2005), honorary doctor of Harvard University (2004),[3] honorary doctorate from the University of Notre Dame, honorary doctor of the Yale University, honorary doctor of Brandeis University, honorary doctor of Georgetown University | |
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata. U kunt die informatie bewerken. |
Suzanne Farrell (6 augustus 1945) is een vooraanstaande Amerikaans ballerina en oprichtster van het Suzanne Farrell Ballet aan het Kennedy Center in Washington D.C. Zij was een muze van de Russische choreograaf George Balanchine.
Farrell startte haar dansopleiding aan het conservatorium van Cincinnati. In 1959 kreeg zij een beurs van de Ford Foundation om in 1960 aan de School of American Ballet te gaan studeren. Vanaf 1961 maakte Farrell deel uit van het corps de ballet van het New York City Ballet en al snel kreeg zij haar eerste solorollen die gaandeweg speciaal voor haar werden geschreven. Vanaf 1965 werd ze prima ballerina. George Balanchine werd verliefd op Farrell en gaf haar de rol van Dulcinea in zijn ballet Don Quichotte.
Farrell wilde geen relatie aangaan met de getrouwde Balanchine. In 1969 trouwde ze met danser Paul Meija waarna de banden met Balanchine werden verbroken. In 1970 vertrokken Farrell en Meija bij het New York City Ballet om in Europa onder meer bij het gezelschap van Maurice Béjart te gaan dansen. In 1975 keerde Farrell terug bij Balanchine en het New York City Ballet. Zijn laatste werken waren voor Farrell geschreven solovoorstellingen.
Na 28 jaar als actieve danser gewerkt te hebben stopte Farrell in 1989. Ze richtte later haar eigen gezelschap op.