Stikstoftrichloride

In het volgende artikel wordt Stikstoftrichloride vanuit verschillende perspectieven behandeld om een ​​uitgebreide en gedetailleerde analyse van het onderwerp te bieden. De oorsprong, evolutie, impact op de samenleving en mogelijke toekomstige implicaties zullen worden onderzocht. Op deze pagina's proberen we de lezer een volledige en bijgewerkte visie op Stikstoftrichloride te bieden, waarbij we licht werpen op de meest relevante aspecten ervan en een duidelijk en objectief overzicht bieden. Zonder twijfel zal dit artikel dienen als een bron van kennis en reflectie voor diegenen die geïnteresseerd zijn in het betreden van de wereld van Stikstoftrichloride.

Stikstoftrichloride
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van stikstoftrichloride
Structuurformule van stikstoftrichloride
Algemeen
Molecuul­formule NCl3
IUPAC-naam stikstoftrichloride
Andere namen trichlooramine, trichloornitride
Molmassa 120,3657 g/mol
SMILES
N(Cl)(Cl)Cl
InChI
InChI=1/Cl3N/c1-4(2)3
CAS-nummer 10025-85-1
EG-nummer 233-045-1
PubChem 61437
Wikidata Q409473
Beschrijving Gele olieachtige vloeistof met een prikkelende geur
Fysische eigenschappen
Aggregatie­toestand vloeibaar
Kleur geel
Dichtheid 1,653[1] g/cm³
Smeltpunt −40[1] °C
Kookpunt 71[1] °C
Goed oplosbaar in koolstofdisulfide, benzeen, chloroform[2]
Thermodynamische eigenschappen
ΔfHol 229 kJ/mol
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Stikstoftrichloride is een anorganische verbinding van stikstof en chloor, met als brutoformule NCl3. De stof komt voor als een gele olieachtige vloeistof met een prikkelende geur, die ontleedt bij contact met water. Stikstoftrichloride is een explosieve verbinding.

Ontdekking

Pierre Louis Dulong ontdekte stikstoftrichloride in 1811 toen hij experimenteerde met chloorgas en ammoniumchloride.[3] Bij een explosie van de stof verloor hij een oog en drie vingers.[4]

Voorkomen

Stikstoftrichloride wordt vastgesteld in zwembaden, waar het ontstaat door reactie van dichloor met ureum, afkomstig van de menselijke stofwisseling (urine).[5]

Synthese

Stikstoftrichloride kan bereid worden uit ammoniumzouten en chloorgas of waterstofhypochloriet.[3][6] Bereiding is ook mogelijk uit watervrij ammoniak en een overmaat chloorgas:[7]

Als er een overmaat ammoniak gebruikt wordt in plaats van chloor, dan ontstaat er ammoniumchloride:

Reactiviteit

Stikstoftrichloride ontleedt bij de geringste beroering explosief in stikstofgas en chloorgas:

Ook verhitting tot boven 60 °C leidt tot explosieve ontleding.[1]

In water ontleedt de stof langzaam tot stikstofgas, hypochlorigzuur en zoutzuur.[8]

Toepassingen

Vroeger werd stikstoftrichloride toegepast bij het bleken van meel. Dat meel bleek echter neurotoxische effecten te veroorzaken bij dieren ten gevolge van de vorming van het giftige methioninesulfoximine.[9]