In de wereld van vandaag is Stereo-isomeer een onderwerp geworden dat van groot belang is voor een grote verscheidenheid aan mensen. Of het nu vanwege zijn impact op de samenleving, zijn relevantie in het professionele veld of zijn rol in de geschiedenis is, Stereo-isomeer heeft de aandacht getrokken van individuen van alle leeftijden en achtergronden. Naarmate de tijd vordert, wordt het belang van het begrijpen en diepgaand analyseren van alles wat met Stereo-isomeer te maken heeft, duidelijk, omdat de invloed ervan grenzen overstijgt en meerdere aspecten van het dagelijks leven omvat. In dit artikel duiken we in de wereld van Stereo-isomeer om de verschillende facetten ervan te verkennen en de ware impact ervan op de wereld van vandaag te ontdekken.
Stereo-isomeren zijn isomeren die dezelfde molecuulformule en volgorde van atomen hebben, maar met een andere ruimtelijke structuur, dus met een andere structuurformule.
Er bestaan twee vormen van stereo-isomerie:
Cis-trans-isomerie doet zich voor bij verbindingen met een dubbele binding tussen koolstofatomen of benzeenringen, doordat in beide gevallen de koolstof-koolstofbinding in tegenstelling tot een 'gewone' enkele binding niet vrij kan roteren. Overeenkomstige groepen aan weerszijden van een dubbele binding of zijgroepen van de ring kunnen zich aan dezelfde kant, de cisvorm, of aan de tegenoverliggende kant, de transvorm, van het molecuul bevinden.
Een voorbeeld is 1,2-dichlooretheen, dat in beide vormen voorkomt. De zes atomen ervan liggen in het molecuul in een vlak.[1]
Optische isomerie of enantiomerie is een vorm van stereo-isomerie die optreedt zodra een molecuul een asymmetrisch chiraal centrum bevat. Zijn de moleculen elkaars spiegelbeeld, dan wordt ze enantiomeren genoemd. Zijn de moleculen niet elkaars spiegelbeeld dan wordt gesproken van diastereomeren.
Het verschil tussen enantiomeren en diastereomeren kan met het volgende voorbeeld worden uitgelegd:
De complexe processen in levende organismen zijn vaak op een stereospecificiteit gebaseerd. De verdeling tussen de verschillende isomeren is zodoende niet willekeurig.