In de wereld van vandaag is Stenoeciteit een onderwerp geworden dat voor een breed scala aan mensen steeds interessanter wordt. Met zijn vele facetten en zijn impact op verschillende gebieden van het leven heeft Stenoeciteit de aandacht getrokken van veel individuen, van experts in het veld tot degenen die net begonnen zijn de implicaties ervan te onderzoeken. Of Stenoeciteit nu verwijst naar een persoon, een onderwerp, een datum of een ander element, de relevantie ervan in de moderne samenleving valt niet te ontkennen. In dit artikel zullen we de verschillende dimensies van Stenoeciteit diepgaand onderzoeken, waarbij we het belang ervan, de uitdagingen en de mogelijke implicaties voor de toekomst analyseren.
Stenoeciteit (ook nichegetal of ecologische kieskeurigheidsgetal genoemd) is een gecombineerde maat, voor de Nederlandse flora berekend op grond van een zevental abiotische milieuvariabelen, voor de tolerantie van een soort voor meerdere milieufactoren tegelijk.[1] Hoe lager de waarde, hoe kieskeuriger is de soort. Het kan gaan om plantensoorten, maar ook om diersoorten.
Als soorten voor de belangrijkste abiotische milieufactoren een grote tolerantie hebben, spreekt men van euryoeke soorten of ubiquisten, maar als de toleranties klein zijn worden het stenoeke soorten of specialisten genoemd. Voorbeelden van ubiquisten onder de planten zijn grote brandnetel (Urtica dioica) en bezemkruiskruid (Senecio inaequidens), die langs autosnelwegen wordt aangetroffen. Onder de dieren is de nachtvlinder de grote meelmot (Pyralis farinalis) een goed voorbeeld.
Bij het terreinbeheer wordt gebruik gemaakt van de kennis van de kieskeurigheid van soorten. Hoe meer kieskeurige soorten er zijn, hoe groter de kans dat ook zeldzame en bedreigde soorten het goed zullen volhouden. De kieskeurige soorten hebben vooral bescherming nodig. Met de stenoeciteit-maat kunnen de effecten van klimaatverandering of de gevolgen van beheermaatregelen worden ingeschat. Ook kan worden aangegeven wanneer een plant de kans loopt uit te sterven.[2]