Staccato

Tegenwoordig is Staccato een zeer relevant onderwerp dat op tal van gebieden wordt besproken en geanalyseerd. Van politiek tot wetenschap: Staccato heeft de aandacht getrokken van experts en het grote publiek. De impact ervan valt niet te ontkennen, en de invloed ervan strekt zich uit tot verschillende aspecten van de moderne samenleving. In dit artikel zullen we de verschillende aspecten van Staccato, de implicaties ervan en mogelijke oplossingen diepgaand onderzoeken. Van de geschiedenis tot de toekomst zullen we ingaan op een gedetailleerde analyse die licht wil werpen op dit onderwerp dat vandaag de dag van groot belang is.

Staccato is het los van elkaar spelen van de noten van muziek. De lengte van elke noot wordt korter en er is een korte stilte hoorbaar tussen elke twee noten. Het tempo van het muziekstuk blijft hierbij gelijk.

Staccato wordt genoteerd met een punt boven elke noot.[1] Het wordt een enkele keer ook wel afgekort met stacc.

Het woord staccato komt zoals veel muziektermen uit het Italiaans: van het woord staccare, wat losmaken of lostrekken betekent.

Staccatissimo is de overtreffende trap van staccato, waarbij dus zeer overdreven staccato wordt gespeeld. Het tegenovergestelde van staccato is legato. Duurarticulatie tussen staccato en legato in wordt non-legato of portato genoemd, soms ook wel onjuist tenuto.

In de dans is staccato een duidelijke begrenzing van de bewegingen, waarbij elke beweging een duidelijk begin en einde heeft.