In de wereld van vandaag is Sons of the Desert (film) een onderwerp dat de aandacht heeft getrokken van miljoenen mensen over de hele wereld. Of het nu vanwege zijn relevantie vandaag, zijn impact op de samenleving of zijn historisch belang is, Sons of the Desert (film) is erin geslaagd zichzelf te positioneren als een onderwerp van algemeen belang op sociaal, cultureel, politiek en economisch gebied. Door de jaren heen is Sons of the Desert (film) het onderwerp geweest van talloze studies, debatten en controverses, wat heeft geleid tot een beter begrip en analyse van de verschillende dimensies ervan. In dit artikel zullen we het fenomeen Sons of the Desert (film) en de implicaties ervan in ons dagelijks leven grondig onderzoeken, met als doel licht te werpen op een onderwerp dat nog steeds grote belangstelling en nieuwsgierigheid genereert in de huidige samenleving.
Sons of the Desert | ||||
---|---|---|---|---|
Regie | William A. Seiter | |||
Producent | Hal Roach | |||
Scenario | Frank Craven Byron Morgan | |||
Hoofdrollen | Stan Laurel, Oliver Hardy, Charley Chase, Mae Busch, Dorothy Christy, Lucien Littlefield | |||
Muziek | William Axt, George M. Cohan, Marvin Hatley, Paul Marquardt, O'Donnell-Heath, Leroy Shield, Frank Terry | |||
Montage | Bert Jordan | |||
Cinematografie | Kenneth Peach | |||
Distributie | Metro-Goldwyn-Mayer | |||
Première | 29 december 1933 | |||
Speelduur | 68 min. / 65 min. | |||
(en) IMDb-profiel | ||||
MovieMeter-profiel | ||||
(mul) TMDb-profiel | ||||
(en) AllMovie-profiel | ||||
|
Sons of the desert is een langspeelfilm van Laurel en Hardy uit 1933. De film is deels een remake van de film Be Big.
Laurel en Hardy zijn lid van het genootschap "Sons of the Desert", dat zijn jaarlijkse conventie in Chicago houdt. Ollie mag van zijn vrouw, gespeeld door Mae Busch, niet gaan en doet alsof hij ziek is. De dokter schrijft hem een trip naar Honolulu voor, maar in werkelijkheid gaat hij met Stan naar de conventie. Tijdens die conventie belt een van de andere gasten, gespeeld door Charley Chase, voor de grap zijn zus op die Olivers vrouw blijkt te zijn. Snel gooit Oliver de hoorn op de haak.
De boot uit Honolulu vergaat echter en hun vrouwen proberen in paniek het laatste nieuws te vernemen bij de scheepvaartmaatschappij. Bij toeval zien ze op het bioscoopjournaal een reportage over de conventie van de Sons of the desert en het is duidelijk dat hun mannen hen hebben voorgelogen. Ze sluiten een weddenschap wie van hun mannen het eerlijk zal opbiechten. Ondertussen komen Stan en Ollie uitgelaten thuis (ze zijn buren) en Ollie zingt Honolulu Baby terwijl hij zichzelf begeleidt op een ukelele. Na het lezen over de scheepsramp in de krant besluiten ze de volgende dag pas terug te komen en een verhaal te verzinnen tegenover hun vrouwen. Uiteindelijk slaat Stan door en biecht de waarheid op. Hij wordt hiervoor beloond en Ollie heeft een fikse echtelijke ruzie: het servies eindigt in gruzelementen op zijn hoofd.
Acteur | Personage | Referentie |
---|---|---|
Stan Laurel | Stan | |
Oliver Hardy | Oliver | |
Charley Chase | Charley | |
Mae Busch | Lottie Hardy | |
Dorothy Christy | Betty Laurel | |
Lucien Littlefield | Dr. Horace Meddick, de veearts | |
Ty Parvis | matroos in "Honolulu Baby"-dans | [1] |
Charita Alden | huladanseres | [2] |
Robert Cummings | a ship steward |
Ollie tegen Stan die een appel eet: "Waar heb je die appel vandaan gepakt?"
Stan, wijzend op een fruitmand: "Daarvandaan."
Ollie: "Maar dat is geen echt fruit. Het is imitatie en gemaakt van was!"
Sons of the Desert is een van de beroemdste en populairste films van Laurel en Hardy en een heuse cultfilm. Geïnspireerd door deze film werd begin jaren 60 ook de internationale Laurel & Hardy-fanclub Sons of the Desert opgericht.