In dit artikel zullen we de impact onderzoeken die Sint-Vincentiuscollege (Eeklo) heeft gehad op verschillende aspecten van de moderne samenleving. Van zijn invloed op de economie tot zijn rol in de populaire cultuur, Sint-Vincentiuscollege (Eeklo) heeft een diepe stempel op onze wereld gedrukt. We zullen de evolutie ervan in de loop van de tijd analyseren en de significante veranderingen die deze op verschillende gebieden teweeg heeft gebracht. Bovendien zullen we de debatten en controverses onderzoeken die het heeft veroorzaakt, evenals de mogelijke toekomstige implicaties van zijn aanwezigheid. Via een multidisciplinaire aanpak probeert dit artikel een breder en dieper inzicht te verschaffen in Sint-Vincentiuscollege (Eeklo) en de relevantie ervan vandaag de dag.
Het Sint-Vincentiuscollege was in de twintigste eeuw een bekende katholieke school in Eeklo. Men verstrekte er middelbaar, en later ook lager, onderwijs aan jongens.
In 1840 werd op aandringen van het stadsbestuur van Eeklo, door het bisdom een college opgericht onder de naam “College van O.-L.-Vrouw van Bijstand”, het werd bestuurd door de Priesters van de Congregatie van O.-L.-Vrouw.
In 1860 werd de naam “Bisschoppelijk College Sint-Vincentius” en werd vanaf nu echt geleid door seculiere priesters. Waardoor de school niet meer aan een congregatie gebonden was.
Typisch was eind negentiende en begin twintigste eeuw, de landbouwschool, waar de leerlingen van de laatste klassen van het gewone dagonderwijs, landbouwonderwijs konden volgen.
Tot in de jaren 1950 werd de nadruk op klassieke humaniora gelegd. Nadien kwam ook de moderne humaniora met de wetenschappelijke en later ook de economische afdeling tot stand.
Vanaf 1954 was er ook een lagere afdeling. Het Sint-Vincentiuscollege had een eigen tijdschrift dat onder de naam "Eikels worden Bomen" verscheen.
In de jaren 60 kwamen er afdelingen moderne humaniora in Maldegem (1962) en in Zomergem (1964). Telkens betrof het de 6de, 5de en 4de moderne voor jongens van 12 tot 15 jaar. Voor het hoger middelbaar diende men naar Eeklo te gaan. Zowel in Zomergem als Maldegem gingen die afdelingen decennia later op in een plaatselijke fusie, als gevolg van de invoering van het gemengd onderwijs. In Zomergem was dat samen met het Sint-Lutgardisinstituut, tot dan een meisjesschool. In Maldegem fuseerde (1989) het college met het Instituut Zusters Maricolen.
De superior had de dagelijkse leiding van het college, het was een priester die benoemd werd door het bisdom. Meestal betrof het een leraar die eerder les gaf in de bisschoppelijke colleges.
Het einde van het Sint-Vincentiuscollege situeert zich eind de jaren negentig, wanneer het gemengd onderwijs in Vlaanderen ingevoerd werd. In 2001 kwam de volledige fusie tot stand met het nabijgelegen Onze-Lieve-vrouw Ten Doorn Instituut (een volledige meisjesschool), tot het College O.-L.-V.-ten-Doorn.