In de wereld van vandaag is Sint-Augustinusbasiliek (Annaba) een onderwerp van grote relevantie en interesse geworden. Met het verstrijken van de tijd heeft Sint-Augustinusbasiliek (Annaba) aan belang gewonnen in de moderne samenleving, waardoor debatten, meningen en diepgaande studies zijn ontstaan over de impact en relevantie ervan in verschillende aspecten van het dagelijks leven. Sinds zijn opkomst heeft Sint-Augustinusbasiliek (Annaba) de aandacht getrokken van experts, enthousiastelingen en het grote publiek, waardoor het een onderwerp is geworden dat het verdient om diepgaand te worden onderzocht. In dit artikel zullen we de context van Sint-Augustinusbasiliek (Annaba) en de invloed ervan op verschillende gebieden analyseren, waardoor we een alomvattend perspectief bieden dat ons in staat stelt de reikwijdte en betekenis ervan vandaag de dag te begrijpen.
Sint-Augustinusbasiliek | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Plaats | ![]() | |||
Denominatie | Rooms-katholiek | |||
Gewijd aan | Augustinus van Hippo | |||
Coördinaten | 36° 53′ NB, 7° 45′ OL | |||
Gebouwd in | 1881 - 1900 | |||
Architectuur | ||||
Architect(en) | Joseph Pougnet | |||
Kerkprovincie | ||||
Aartsbisdom | Algiers | |||
|
De Sint-Augustinusbasiliek (Frans: Basilique Saint-Augustin) is een basiliek en prokathedraal in de Algerijnse stad Annaba, het vroegere Hippo Regius. De basiliek is gewijd aan Sint-Augustinus van Hippo, die van 396 tot zijn dood in 430 bisschop van Hippo was.
De bouw van de basiliek begon in 1881. Op 29 maart 1900 was de kerk voltooid en werd ze ingewijd door de aartsbisschop van Algiers Frédéric-Henri Oury en de bisschop van Constantine, Jules-Étienne Gazaniol. De kerk werd op 24 april 1914 door paus Pius X tot basilica minor verheven.[1] De basiliek werd van 2010 tot 2013 gerestaureerd en op 19 oktober 2013 opnieuw gewijd.[2]
De basiliek is gebouwd in moors-byzantijnse stijl. De voorzijde wordt gevormd door een dubbeltorenfront. Het interieur is ingericht met carrara-marmer. In de basiliek bevindt zich een liggend beeld van Augustinus met daarin een ellepijp als relikwie.[3]