In de wereld van vandaag is Regering-Lebeau een onderwerp dat grote belangstelling en discussie wekt in verschillende sectoren van de samenleving. De impact van Regering-Lebeau is opgemerkt op gebieden als economie, politiek, cultuur en technologie, waardoor eindeloos verschillende meningen en perspectieven zijn ontstaan. Sinds zijn opkomst is Regering-Lebeau het onderwerp geweest van studie en onderzoek door experts in het veld, die de implicaties en gevolgen ervan op de korte, middellange en lange termijn proberen te begrijpen. In dit artikel wordt het fenomeen Regering-Lebeau diepgaand onderzocht, waarbij de oorzaken, gevolgen en mogelijke oplossingen worden geanalyseerd, om licht te werpen op een onderwerp dat vandaag de dag nog steeds een bron van controverse en reflectie is.
Regering-Lebeau | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Voorzitter van de Ministerraad Joseph Lebeau
| ||||
Coalitie | Liberalen | |||
Zetels Kamer | 46 van 102 (5 oktober 1837) | |||
Premier | Joseph Lebeau | |||
Aantreden | 18 april 1840 | |||
Einddatum | 13 april 1841 | |||
Voorganger | De Theux de Meylandt I | |||
Opvolger | De Mûelenaere-Nothomb | |||
|
De regering-Lebeau (18 april 1840 - 13 april 1841) was een Belgische regering. De regering werd gevormd door liberalen. Ze volgde de regering-De Theux de Meylandt I op en werd opgevolgd door de regering-De Mûelenaere-Nothomb.
Na de val van de regering-De Theux de Meylandt I op 14 maart 1840 kreeg de liberaal Joseph Lebeau, samen met Charles Rogier, de opdracht om een nieuwe regering te vormen. Na een maand te onderhandelen, slaagden de twee op 18 april 1840 in hun opdracht.
De regering-Lebeau kende enkel liberale en geen katholieke ministers, omdat deze loyaal waren aan de vorige voorzitter van de ministerraad Barthélémy de Theux de Meylandt. De regering kreeg hierdoor te maken met een hevige katholieke oppositie en ook bij de radicale liberalen van Paul Devaux kreeg hij niet veel steun. Uiteindelijk viel de regering nadat ze bij een stemming in de Senaat geen meerderheid verwierf. Nadat koning Leopold I weigerde om nieuwe Senaatsverkiezingen uit te schrijven, diende Lebeau op 13 april 1841 zijn ontslag in als voorzitter van de ministerraad.
De regering telde zes ministers.
Ambtsbekleder | Functie | Partij | ||
---|---|---|---|---|
![]() |
Joseph Lebeau (1794-1865) |
Minister Buitenlandse Zaken |
Liberaal | |
![]() |
Charles Liedts (1802-1878) |
Minister Binnenlandse Zaken |
Liberaal | |
![]() |
Mathieu Leclercq (1796-1889) |
Minister Justitie |
extraparlementair (liberaal) | |
![]() |
Edouard Mercier (1799-1870) |
Minister Financiën |
Liberaal | |
![]() |
Gérard Buzen (1784-1842) |
Minister Oorlog |
extraparlementair (liberaal) | |
![]() |
Charles Rogier (1800-1885) |
Minister Openbare Werken |
Liberaal |