Putto
In dit artikel duiken we in de fascinerende wereld van Putto. We zullen de oorsprong, de impact ervan op de samenleving en de relevantie ervan vandaag onderzoeken. Sinds Putto is het een onderwerp van debat en discussie geweest, waardoor tegenstrijdige meningen zijn ontstaan en de interesse van zowel experts als fans is gewekt. Op dezelfde manier zullen we de evolutie ervan in de loop van de tijd analyseren, waarbij we de belangrijkste momenten en de invloed ervan op verschillende gebieden benadrukken. Met dit artikel proberen we een alomvattend beeld te geven van Putto, waarbij we de verschillende facetten ervan bespreken en de lezer een dieper begrip van dit onderwerp bieden.
Een putto (meervoud: putti) is in de beeldhouw- en schilderkunst een mollig kinderfiguurtje, bijna altijd mannelijk en meestal naakt. Als het kind vleugeltjes heeft, spreekt men ook van een cherubijntje. Als het de liefdesgod Cupido (Amor) of Eros afbeeldt, spreekt men van een amorino (meervoud: amorini) of amoretto (meervoud: amoretti), niet te verwarren met amaretto.
Het woord putto komt uit het Italiaans en was oorspronkelijk een (scheld)naam voor een kleine jongen, van het neutrale Latijn putus (afgeleid van putare 'reinigen').
In de oudheid waren putti minnegodjes die bijvoorbeeld worden aangetroffen op kindersarcofagen, dansend, strijdend, musicerend of anderszins. In de middeleeuwen kwamen zij zelden voor, maar in de renaissance-, barok- en rococokunst was er een herleving van deze figuurtjes, vaak toegeschreven aan de Florentijnse beeldhouwer Donatello (1386-1466).
De putti werden afgebeeld als kinderen van zeer jeugdige leeftijd, speels en dartel, gewapend met pijl-en-boog, of bloemenkransen dragend. Veelal hadden zij kleine vleugels en waren ze geblinddoekt als symbool voor de blinde liefde ("liefde is blind"). De figuurtjes waren herhaaldelijk in gezelschap van Venus.
Putti hadden behalve een decoratieve functie vaak ook een allegorische betekenis.
