Vandaag wil ik het met je hebben over Psilopterus affinis. Dit onderwerp is vandaag de dag van het grootste belang en relevantie, omdat het een aanzienlijke impact heeft op ons leven. In dit artikel zullen we verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Psilopterus affinis, van de oorsprong ervan tot de impact ervan op de samenleving. Daarnaast zullen we analyseren hoe Psilopterus affinis in de loop van de tijd is geëvolueerd en welke implicaties dit heeft voor de toekomst. Zonder twijfel is Psilopterus affinis een onderwerp dat onze aandacht en reflectie verdient, dus ik nodig iedereen uit om verder te lezen om meer over dit spannende onderwerp te ontdekken.
Psilopterus affinis Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Midden- tot Laat-Oligoceen | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
Soort | |||||||||||||
Psilopterus affinis (Ameghino, 1899) Originele combinatie Phororhacos affinis | |||||||||||||
|
Psilopterus[1][2][3] affinis is een uitgestorven vogelsoort uit de familie schrikvogels (Phorusrhacidae). De soort is bekend van fossiele vondsten uit de Guaranitica Formation (= Deseado Formation) van het Midden- tot Laat-Oligoceen (ongeveer 23 tot 28 miljoen jaar geleden) van de provincie Chubut in Patagonië (Argentinië).[4] Dit is de schrikvogel waarvan tot nu toe de minste vondsten bekend zijn: slechts een vrijwel complete tarsometatarsus is gevonden, aan de hand waarvan iets over de verwantschappen en het formaat van de soort is afgeleid.
Psilopterus affinis is maar licht groter dan P. bachmanni, de kleinst bekende schrikvogel. De soort verschilt van alle andere Psilopterus-soorten doordat het bovenste deel van de hypotarsus, een uitsteeksel op het proximale deel van de tarsometatarsus, door een dwarse groef duidelijk gescheiden is van de cotyla, een komvormige holte aan hetzelfde uiteinde van de tarsometatarsus.[4]
De soort is slechts bekend van één enkel gevonden fragment, het holotype MACN-A-52-184,[note 1] bestaande uit een rechter tarsometatarsus waarvan een segment van de diafyse (het lange midden van een bot) ontbreekt.[4]