Tegenwoordig is Plan Dalet een onderwerp dat grote belangstelling in de samenleving wekt, omdat het een groot aantal mensen over de hele wereld raakt. Vanaf het begin tot aan de impact ervan vandaag de dag is Plan Dalet het onderwerp geweest van debat en studie door experts in het veld. In dit artikel zullen we de verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Plan Dalet, van de oorzaken en gevolgen tot de mogelijke oplossingen die zijn voorgesteld om dit probleem aan te pakken. Door middel van een uitgebreide analyse zullen we proberen licht te werpen op dit onderwerp en een bredere en duidelijkere visie te bieden op de impact die dit onderwerp heeft op ons milieu.
Het Plan Dalet (Hebreeuws: תוכנית ד') is een militair beleidsplan dat door de Joodse paramilitaire Hagana in 1947-1948 in de aanloop naar de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog werd opgesteld en uitgevoerd.[1] Op 29 november 1947 namen de Verenigde Naties met resolutie 181 een verdelingsplan aan voor het Britse Mandaatgebied Palestina. Volgens deze resolutie zou Palestina worden verdeeld in een Joodse en een Arabische staat. Dit plan werd door de Arabische leiders verworpen, omdat dit in het nadeel was van de Palestijnen. Het aannemen van resolutie 181 wordt gezien als het begin van de burgeroorlog die uitmondde in de Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948.
De inleidende tekst van het Plan Dalet stelt onder meer:
Op 5 april 1948 begon de eerste krijgsverrichting van het Plan-Dalet, Operatie Nachsjon,[4][5] waarmee langs de weg tussen Tel Aviv en Jeruzalem, die dwars door Palestijns (en aan de Palestijnen toebedeeld) gebied liep, een corridor moest worden gemaakt. Langs deze weg werd de Joodse enclave in westelijk Jeruzalem bevoorraad, terwijl paramilitaire eenheden van Abd al-Qader al-Hoesseini het gebied verdedigden en Joodse transporten bestookten. Dit culmineerde op 27 mei toen een konvooi van de Hagana ten zuiden van Jeruzalem in een hinderlaag liep waarbij zesendertig Joodse strijders omkwamen en hun lijken werden verminkt.[bron?] Op 9 april was Operatie Nachsjon zover dat men het dorpje Qastal bereikte. Abd al-Qader al-Hoesseini sneuvelde bij de verdediging ervan. Daarna lag het laatste stuk van de weg naar Jeruzalem open. Een voor een werden de Palestijnse dorpjes omsingeld en veroverd en werd de bevolking op de vlucht gejaagd. De dorpjes werden gesloopt en bestaan niet meer.[6]
Critici van het Israëlische beleid stellen dat Plan Dalet met name de verovering van Arabisch gebied en verdrijving van Arabische inwoners tot doel had.[7] Volgens hen was bijvoorbeeld het bloedbad bij Deir Yassin een van de eerste stappen van het Plan Dalet.[8][9]
Zowel de Israëlische historicus Benny Morris als de Palestijnse historicus Issa Khalaf stellen dat het Plan Dalet niet de verdrijving van Palestijnen tot doel had, maar dat het een logisch gevolg van een oorlog is geweest.[10][11]
De Israëlische historici Avi Shlaim en Ilan Pappé zijn echter van mening dat het plan Dalet het vooropgestelde doel had de Arabieren te verdrijven uit zowel het gebied van de in de VN-resolutie voorgestelde toekomstige Joodse staat alsook uit het gebied van de voorgestelde Arabische staat.[12]
Ilan Pappé merkt een verschil op tussen Plan Dalet en de operationele orders van Operatie Nachson. Het Plan liet b.v. de mogelijkheid open van overgave door een dorp of een stad, de operationele orders deden dat niet. Daarom stelt hij:
De naam Plan Dalet doet vermoeden dat het voortbouwt op eerdere plannen en dat klopt.[14]
Voor alle acties moest men teruggrijpen op de bron aan informatie die men vond in de Palestijnse dorpen-dossiers die sinds begin jaren 1930 op het kantoor van het Joods Nationaal Fonds waren opgebouwd door deskundigen.[15]