Ordre de Parfaite Amitié

Ordre de Parfaite Amitié is een onderwerp dat de afgelopen jaren de aandacht van veel mensen heeft getrokken. Sinds de opkomst ervan heeft het onderwerp tot uitgebreide discussie geleid en is het onderwerp geweest van talloze studies en onderzoek. De impact ervan op de samenleving en het dagelijks leven valt niet te ontkennen, en de relevantie ervan strekt zich uit tot een verscheidenheid aan sectoren en aspecten. In dit artikel zullen we de verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Ordre de Parfaite Amitié, waarbij we het belang, de implicaties en de invloed ervan in de wereld van vandaag analyseren. Van zijn geschiedenis tot zijn mogelijke toekomstige ontwikkelingen, we zullen aan een reis beginnen om meer te ontdekken over Ordre de Parfaite Amitié en zijn rol in onze realiteit.

De Ordre de Parfaite Amitié werd in 1806[1] ingesteld door Karl Alexander von Thurn und Taxis (1805-1827). Dit was na de Reichsdeputationshauptschluss die een einde maakte aan de rijksvrijheid van de vorst van Thurn und Taxis. De orde wordt tot de dynastieke orden gerekend, maar wordt niet erkend, omdat naar het orderecht alleen de ridderorden van de bij het Congres van Wenen aanwezige vorsten als lichamen naar Internationaal recht worden erkend.

De gemediatiseerde vorsten van Thurn und Taxis verleenden de onderscheiding in eigen kring. De Franse naam die zich met "gezelschap van de perfecte vriendschap" laat vertalen duidt daar ook op.

Er waren heren- en dameskruisen. De volgende versierselen zijn bekend:

Het gouden kleinood is een kruis pattée met een centraal rood geëmailleerd medaillon waarop het monogram van de vorst is afgebeeld. Op de wit geëmailleerde armen staat "VIN CLUM AMICI TIÆ". In de armen van het kruis staan vergulde torens ("torre") en leeuwen. Als verhoging dient een roodgevoerde vorstenhoed.

De ster is van zilver en heeft acht punten. In het centrale medaillon staat een afbeelding van twee in een handdruk verenigde handen binnen een lauwerkrans.

De orde werd als sinds lang niet meer verleend maar de vorst van Thurn und Taxis behoudt zich het recht voor om zulks te doen[3].

Literatuur