Olympia's Tour

In dit artikel zullen we het onderwerp Olympia's Tour behandelen, dat de afgelopen jaren steeds relevanter is geworden. Olympia's Tour is een onderwerp dat grote belangstelling heeft gewekt in zowel de wetenschappelijke gemeenschap als de samenleving in het algemeen, vanwege de impact ervan op verschillende gebieden. Vanaf zijn oorsprong tot zijn huidige evolutie is Olympia's Tour het onderwerp geweest van meerdere onderzoeken en debatten die de invloed ervan op ons milieu proberen te begrijpen. In dit artikel zullen we verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Olympia's Tour, waarbij we het belang ervan, de implicaties ervan en de mogelijke toekomstperspectieven die dit onderwerp kan bieden, analyseren.

Vlag van Nederland Olympia's Tour
2010, nabij Hoofddorp
2010, nabij Hoofddorp
Lokale naam Olympia's Tour
Regio Nederland
Periode Najaar
Classificatie
Discipline weg
Type Meerdaagse ronde
Internationale kalender UCI Europe Tour
Categorie 2.2
Geschiedenis
Eerste editie 1909
Aantal edities 71 (2025)
Eerste winnaar Vlag van Nederland Chris Kalkman
Laatste winnaar Vlag van Frankrijk Antoine L'Hote
Laatste Bel. winnaar Sander De Pestel (2019)
Laatste Ned. winnaar Maikel Zijlaard (2022)
Meeste zeges Vlag van Nederland Jetse Bol
(3 zeges)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Olympia's Tour is een Nederlandse etappewedstrijd voor wielrenners. In 1909 werd hij voor de eerste maal georganiseerd. Vanaf 2016 was het een ronde voor renners tot 23 jaar, maar sinds 2022 is dat niet langer het geval.

Geschiedenis

A.S.C. Olympia in 1901

Op 27 november 1898 werd de A.S.C. Olympia opgericht, een Amsterdamse wielervereniging die in de loop van de 20e eeuw haar stempel zou gaan drukken op de Nederlandse wielersport. Zij bracht niet alleen tal van wereldkampioenen voort, maar onderscheidde zich ook al snel als organisator van grote wielerkoersen. Na enkele eendagskoersen werd geopteerd voor een etappewedstrijd door heel Nederland: de Olympia's Tour. In 1909 vond de eerste editie ervan plaats; een wedstrijd van drie etappes met een rustdag. Deze werd gewonnen door Chris Kalkman.

Ondanks een financieel tekort na afloop van de eerste editie, werd in 1910 toch een tweede Olympia's Tour georganiseerd met etappes naar Maastricht en Groningen (stad). Deze werd gewonnen door Adriaan Bellersen uit Vinkeveen. Na de tweede uitgave van Olympia's Tour zou het echter zeventien jaar duren voordat een derde editie werd verreden. Hiertussen kwam overigens nog de Eerste Wereldoorlog, in welke periode wielerwedstrijden op de openbare weg in Nederland verboden waren, wat de organisatie van een nieuwe editie onmogelijk maakte.

Meneer pastoor rijdt een eindje mee met het peloton wanneer zij door Limburg rijden

In 1927 volgde de derde editie. Een internationaal deelnemersveld met zestien Duitsers, de Zwitserse kampioen, de Luxemburgse kampioen en zo'n veertig Nederlanders ging op 17 augustus 1927 op het Rembrandtplein in Amsterdam van start. De Nederlanders waren over het algemeen nog van de amateursklasse, terwijl de Duitsers allen voor professioneel opgezette teams fietsten die door rijwielfabrieken als Opel en Diamant werden gesponsord. Voor hen betekende dit dat zij de beschikking hadden over de nodige materiële ondersteuning en konden terugvallen op een ploeg met helpers. Het was dan ook geen verrassing dat de Duitser Rudolf Wolke de ronde op zijn naam schreef. Na vier etappes en 800 kilometer koers wist hij Janus Braspennincx achter zich te houden. Deze derde editie was voorlopig ook de laatste editie van Olympia's Tour. Pas na de Tweede Wereldoorlog kwamen er weer plannen voor een nieuw te organiseren ronde, echter, het zou nog ongeveer tien jaar duren voordat deze werkelijk van start kon gaan.

Na 1955

Na een onderbreking van 28 jaar, werd in 1955 de draad weer opgepakt met een nieuwe editie van de Olympia's Tour. Op vrijdag 17 juni van dat jaar stonden 93 renners aan de start op het Stadionplein in Amsterdam voor een monsterrit over 212 kilometer naar Hoogeveen. Het werd een boeiende ronde die tot en met de laatste etappe spannend was en in de 26-jarige Piet Kooyman een verdiende winnaar kende.

Na 1955 werd de ronde ononderbroken georganiseerd, met uitzondering van het jaar 2001, waarin Nederland geteisterd werd door de MKZ-crisis en in de jaren 2021 en 2022 vanwege de coronapandemie.

Onder de Nederlandse eindwinnaars van Olympia's Tour zijn veel mannen te vinden die een latere en succesvolle wielerloopbaan tegemoet konden zien, zoals: Henk Nijdam, Frits Schür, Cees Priem, Fedor den Hertog, Leo van Vliet, Arie Hassink, Gerrit Solleveld, John Talen, Servais Knaven, Danny Nelissen, Matthé Pronk, Joost Posthuma, Thomas Dekker, Lars Boom en Dylan van Baarle.

Recente ontwikkelingen

Olympia's Tour van 2009 zou aanvankelijk niet doorgaan omdat de organisatie geen hoofdsponsor kon vinden.[1] In 2015 vond de oudste rittenkoers van Nederland een nieuwe sponsor in de multinational 3M. Dit bedrijf heeft ook een eigen wielerploeg.

Vanaf 2016 wordt de koers als beloftenwedstrijd gereden. Ook werd het evenement verplaatst van mei naar september/oktober, om zo als voorbereidingswedstrijd te kunnen dienen voor het wereldkampioenschap voor jonge renners, met als maximum leeftijd 22.[2] Sinds 2022 vindt de wedstrijd weer in maart plaats.

Lijst van winnaars

1909 · Vlag van Nederland Chris Kalkman
1910 · Vlag van Nederland Adriaan Bellersen
1927 · Vlag van Duitsland Rudolf Wolke
1955 · Vlag van Nederland Piet Kooyman
1956 · Vlag van Nederland Kees van der Zande
1957 · Vlag van Nederland Adrie Roks
1958 · Vlag van Nederland Ab van Egmond
1959 · Vlag van Nederland Huub Zilverberg
1960 · Vlag van Nederland Gerard Wesseling
1961 · Vlag van Nederland Mik Snijder
1962 · Vlag van Nederland Henk Nijdam
1963 · Vlag van Nederland Jos Driel
1964 · Vlag van Nederland Cor Schuring
1965 · Vlag van Nederland Harrie Steevens
1966 · Vlag van Nederland Jan van der Horst
1967 · Vlag van Nederland Cees Zoontjens
1968 · Vlag van Nederland Leen de Groot
1969 · Vlag van Nederland Piet Legierse
1970 · Vlag van Nederland Frits Schür
1971 · Vlag van Nederland Cees Priem
1972 · Vlag van Nederland Frits Schür
1973 · Vlag van Nederland Fedor den Hertog
1974 · Vlag van Nederland Roy Schuiten
1975 · Vlag van Nederland Hans Langerijs
1976 · Vlag van Nederland Leo van Vliet

1977 · Vlag van Nederland Arie Hassink
1978 · Vlag van Nederland Arie Hassink
1979 · Vlag van Nederland Jos Lammertink
1980 · Vlag van Sovjet-Unie Oleg Logvin
1981 · Vlag van Nederland Gerard Schipper
1982 · Vlag van Nederland Gerrit Solleveld
1983 · Vlag van Duitse Democratische Republiek Mario Hering
1984 · Vlag van Sovjet-Unie Asjat Saitov
1985 · Vlag van Nederland John Talen
1986 · Vlag van Duitse Democratische Republiek Bernd Dittert
1987 · Vlag van Nederland Jos Bol
1988 · Vlag van Duitse Democratische Republiek Dirk Meier
1989 · Vlag van Duitse Democratische Republiek Thomas Liese
1990 · Vlag van Nederland Wilco Zuijderwijk
1991 · Vlag van Nederland Anton Tak
1992 · Vlag van Nederland Servais Knaven
1993 · Vlag van Nederland Servais Knaven
1994 · Vlag van Australië Henk Vogels
1995 · Vlag van Nederland Danny Nelissen
1996 · Vlag van Italië Cristiano Citton
1997 · Vlag van Nederland Remco van der Ven
1998 · Vlag van Nederland Matthé Pronk
1999 · Vlag van Nederland Marcel Duijn
2000 · Vlag van Nederland Jan van Velzen
2001 · niet verreden (mkz-crises)

2002 · Vlag van Nederland Mart Louwers
2003 · Vlag van Nederland Joost Posthuma
2004 · Vlag van Nederland Thomas Dekker
2005 · Vlag van Nederland Stef Clement
2006 · Vlag van Nederland Tom Veelers
2007 · Vlag van Nederland Thomas Berkhout
2008 · Vlag van Nederland Lars Boom
2009 · Vlag van Nederland Jetse Bol
2010 · Vlag van Verenigde Staten Taylor Phinney
2011 · Vlag van Nederland Jetse Bol
2012 · Vlag van Nederland Dylan van Baarle
2013 · Vlag van Nederland Dylan van Baarle
2014 · Vlag van Nederland Berden de Vries
2015 · Vlag van Nederland Jetse Bol
2016 · Vlag van Nederland Cees Bol
2017 · Vlag van Nederland Pascal Eenkhoorn
2018 · Vlag van Denemarken Julius Johansen
2019 · Vlag van België Sander De Pestel
2020 · niet verreden (coronapandemie)
2021 · niet verreden (coronapandemie)
2022 · Vlag van Nederland Maikel Zijlaard
2023 · Vlag van Denemarken Mathias Bregnhøj
2024 · Vlag van Duitsland Tim Torn Teutenberg
2025 · Vlag van Frankrijk Antoine L'Hote