In dit artikel zullen we het onderwerp Obscurantisme vanuit verschillende perspectieven onderzoeken, met als doel een alomvattende en gedetailleerde visie te bieden waarmee de lezer dit onderwerp grondig kan begrijpen. We zullen de impact ervan op verschillende gebieden analyseren, de evolutie ervan in de loop van de tijd, de debatten die het oproept en de mogelijke oplossingen of benaderingen om dit aan te pakken. Door middel van gegevensverzameling, meningen van deskundigen en kritische analyses willen we licht werpen op Obscurantisme en bijdragen aan kennis en reflectie over dit onderwerp.
Obscurantisme (uit het Latijn: obscurare = verduisteren, donker maken) is het doelbewuste streven om andere mensen in onwetendheid te houden en zelfstandig denken te verhinderen. Een persoon die zodanig gedrag vertoont noemt men een obscurantist.
Obscurantisme kan worden gezien als het tegengestelde van Verlichting. De 18e-eeuwse Verlichtingsdenker Marquis de Condorcet schreef veel over het verschijnsel, en definieerde het als "de tirannie van de arglist over de onwetendheid". In academische debatten wordt de term "obscurantist" nogal eens gebruikt om een opponent af te schilderen als tegenstander van de vrije uitwisseling van gedachten of als iemand die een ondoorgrondelijke stijl hanteert. Onder andere de Duitse filosoof Martin Heidegger kreeg soms dit verwijt van zijn opponenten.
Obscurantistische verschijnselen worden in de hoofdstroom van het Westers denken vaak geassocieerd met orthodox-religieuze groeperingen die zich aan de Westerse beschaving onttrekken of zich ertegen afzetten. Meestal wordt de term fundamentalisme gebruikt om dergelijke obscurantistische denk- en handelwijzen aan te duiden.