Mul van Kent

In dit artikel zullen we de impact van Mul van Kent op de hedendaagse samenleving onderzoeken. Sinds zijn opkomst heeft Mul van Kent de aandacht en nieuwsgierigheid getrokken van mensen van alle leeftijden en culturele achtergronden. Door de jaren heen is Mul van Kent een onderwerp van voortdurend debat gebleken en heeft het een verscheidenheid aan meningen en perspectieven opgeleverd. Door middel van gedetailleerde analyse zullen we onderzoeken hoe Mul van Kent verschillende aspecten van het dagelijks leven heeft beïnvloed, van de manier waarop we communiceren tot de manier waarop we onszelf vermaken en onderwijzen. Dit artikel probeert een alomvattend beeld te geven van Mul van Kent en het belang ervan in de huidige samenleving.

Mul
Koning van Kent
Periode 686-687
Voorganger Eadric van Kent
Opvolger Oswine van Kent
Overleden 687
Vader Cenberht

Mul (? - 687) was van 686 tot aan zijn dood koning van het Angelsaksische koninkrijk Kent.

Leven

De graven van de koningen van Kent (van links naar rechts): Eadbald (overleden in 640), Hlothhere (overleden in 685), Wihtred (overleden in 725) en Mul (overleden in 687) in de huidige St Augustine's Abbey.

Mul was afkomstig uit het huis Wessex. Zijn vader was Cenberht;[1] de naam van zijn moeder is niet geweten. Zijn broer, Cædwalla was van 685 tot 688 koning van Wessex. In 686 begonnen Cædwalla en Mul in meerdere veldtochten het zuiden en oosten van Engeland te onderwerpen. Cædwalla verwierf aldus de heerschappij over Sussex en het Isle of Wight.[2] Vervolgens veroverde hij in 686, in een alliantie met koning Sighere van Essex, ten slotte ook Kent. Cædwalla stelde daarop zijn broer Mul als (onder)koning van Kent aan.[3] Het lot van de vorige koning Eadric is onduidelijk: volgens Beda Venerabilis stierf Eadric in 686 na een anderhalf jaar durende regering, dus tijdens deze gevechten.[4] Andere bronnen geven 31 augustus 687 als zijn sterfdatum.[5]

Mul verkocht rond 686 grote landgoederen in Sudaneie (op het Isle of Thanet) en bij Sturry aan de abdis Æbbe van de abdij van Minster-in-Thanet.[6] Reeds in 687 brak een opstand uit, in de loop van dewelke Mul en twaalf van zijn volgelingen werden verbrand.[7] Oswine, uit de Kentische dynastie van de Oiscingas, werd tot nieuwe koning van Kent uitgeroepen,[8] die zich aan een wraakveldtocht van de kant Cædwalla mocht verwachten.[7] In 694 betaalde de toenmalige koning Wihtred van Kent 30.000 pæneġas (zie: penny; ongeveer 37,5 kg zilver[9]) als weergeld voor Mul aan Ine van Wessex.[10]

Bronnen

Noten

  1. ↑ Angelsaksische kroniek s.a. 685.
  2. ↑ Angelsaksische kroniek s.a. 686.
  3. ↑ B. Yorke, Kings and Kingdoms of early Anglo-Saxon England, Londen - New York, 2002, p. 30.
  4. ↑ Beda Venerabilis, Historia ecclesiastica gentis Anglorum IV 26.
  5. ↑ Annales Lindisfarnenses et Cantuarienses ad annum 687 (= G.H. Pertz (ed.), Monumenta Germaniae Historica, Scriptores, IV, Hannover, 1844, p. 2).
  6. ↑ Charter S10.
  7. ↑ a b Angelsaksische kroniek s.a. 687. Vgl. Æthelweard, Chronica II 10 s.a. 694. ((en) trad. J.A. Giles, 1906).
  8. ↑ B. Yorke, Kings and Kingdoms of early Anglo-Saxon England, Londen - New York, 2002, p. 49.
  9. ↑ I. Blanchard, Mining, Metallurgy and Minting in the Middle Ages, I, Stuttgart, 2001, p. 443.
  10. ↑ Angelsaksische kroniek s.a. 694. Vgl. Æthelweard, Chronica II 10 s.a. 694. ((en) trad. J.A. Giles, 1906).

Referenties

  • Mul (1) in Prosopography of Anglo-Saxon England (PASE).
  • Mul in Foundation for Medieval Genealogy.