Vandaag willen we dieper ingaan op het onderwerp Mike Rodgers, een onderwerp dat de afgelopen jaren aan relevantie heeft gewonnen en dat ongetwijfeld grote belangstelling onder de bevolking genereert. Mike Rodgers is een onderwerp dat meerdere aspecten bestrijkt en het onderwerp is geweest van voortdurend debat en analyse. In dit artikel zullen we verschillende perspectieven en benaderingen met betrekking tot Mike Rodgers onderzoeken, met als doel een alomvattend beeld van dit onderwerp te geven. Vanaf het ontstaan tot aan de huidige impact heeft Mike Rodgers de aandacht getrokken van academici, experts en het grote publiek, omdat het onderwerp is van studie en belangstelling op verschillende gebieden. Zonder twijfel is Mike Rodgers een relevant onderwerp geworden in de hedendaagse samenleving, en daarom is het essentieel om het begrip en de reikwijdte ervan te verdiepen.
Mike Rodgers | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Mike Rodgers in 2015.
| ||||
Volledige naam | Michael Rodgers | |||
Geboortedatum | 24 april 1985 | |||
Geboorteplaats | Saint Louis | |||
Nationaliteit | ![]() | |||
Lengte | 1,75 m | |||
Gewicht | 76 kg | |||
Sportieve informatie | ||||
Discipline | sprint | |||
Trainer/coach | Darryl Woodson, Tony Campbell | |||
Eerste titel | Amerikaans indoorkampioen 60 m 2008 | |||
OS | 2016 | |||
|
Michael (Mike) Rodgers (Saint Louis, 24 april 1985) is een Amerikaanse sprinter. Hij werd driemaal Amerikaans indoorkampioen op de 60 m en eenmaal outdoorkampioen op de 100 m. Hij nam eenmaal deel aan de Olympische Spelen.
Op de wereldindoorkampioenschappen van 2008 viste Rodgers met een vierde plaats op de 60 m in 6,57 s net naast de medailles. Eerder had hij in de halve finale zijn persoonlijk record van 6,54, enkele weken daarvoor in Boston gelopen, geëvenaard. In datzelfde jaar won hij goud op de Amerikaanse indoorkampioenschappen.
Zijn grootste prestatie boekte hij op de WK indoor van 2010 door op de 60 m een zilveren medaille te winnen. Met een tijd van 6,53 eindigde hij achter de Brit Dwain Chambers (goud; 6.48) en voor Daniel Bailey (brons; 6.53) uit Antigua en Barbuda.
Op 14 augustus 2011 werd bekendgemaakt, dat Rodgers wegens een positieve dopingtest voor negen maanden werd geschorst door het Amerikaanse antidopingbureau. De positieve test was afgenomen in juli 2011. Aangezien de schorsing inging met terugwerkende kracht, kon hij in april 2012 weer aan wedstrijden deelnemen. Trainer Tony Campbell meldde, dat zijn leerling een foutje had gemaakt. "Hij heeft in een bar een energiedrankje gedronken waarin een verboden middel blijkt te zitten."[1]
Ondanks zijn snelle 9,94 die hij bij de olympische selectiewedstrijden liep, mocht Rodgers niet meedoen aan de Olympische Spelen van 2012. Zijn tijd was achter die van Gatlin, Gay en Bailey de vierde tijd en de Verenigde Staten mochten maar drie atleten afvaardigen.
In 2013 nam Rodgers deel aan de wereldkampioenschappen in Moskou. Hij liep naar een zesde plaats in de finale van de 100 m. Samen met Charles Simon, Justin Gatlin en Rakieem Salaam liep Rodgers ook naar de tweede plaats in de finale van de 4 × 100 m estafette.
Onderdeel | Prestatie | Datum | Plaats |
---|---|---|---|
100 m | 9,85 s | 4 juni 2011 | Eugene |
200 m | 20,24 s | 24 mei 2009 | Belém |
Onderdeel | Prestatie | Datum | Plaats |
---|---|---|---|
60 m | 6,48 s | 27 februari 2011 | Albuquerque |
200 m | 20,83 s | 13 februari 2009 | Fayetteville |