Miep Diekmann

In dit artikel gaan we de fascinerende wereld van Miep Diekmann verkennen. Miep Diekmann is een onderwerp dat de aandacht en belangstelling heeft getrokken van mensen van alle leeftijden en sociale lagen. Sinds zijn opkomst is Miep Diekmann het onderwerp geweest van debat, onderzoek en analyse door experts op verschillende gebieden. In dit artikel zullen we de verschillende facetten en aspecten onderzoeken die verband houden met Miep Diekmann, evenals de impact ervan op de samenleving en cultuur. Daarnaast zullen we ons verdiepen in de evolutie ervan in de loop van de tijd en de relevantie ervan vandaag. Maak je klaar om alles te ontdekken wat je ooit wilde weten over Miep Diekmann en dompel jezelf onder in een wereld van kennis en ontdekkingen.

Miep Diekmann
Maria Hendrika Jozina Diekmann
Miep Diekmann in 1979
Miep Diekmann in 1979
Algemene informatie
Geboren 26 januari 1925
Geboorte­plaats Assen
Overleden 9 juli 2017
Overlijdensplaats Scheveningen (Den Haag)
Land Vlag van Nederland Nederland
Werk
Jaren actief 1947-1990
Genre Jeugdliteratuur
Dbnl-profiel
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Maria Hendrika Jozina (Miep) Diekmann (Assen, 26 januari 1925Scheveningen (Den Haag), 9 juli 2017) was een Nederlandse schrijfster van voornamelijk jeugdliteratuur en journaliste.

Levensloop

Diekmann werd geboren in Assen en bracht vier jaar van haar jeugd (van 1934 tot 1938) op Curaçao door, waar haar vader commandant van de militaire politie was. Na haar eindexamen gymnasium was ze na de bevrijding werkzaam in de journalistiek, bij onder meer Het Binnenhof. Vanaf 1948 was ze vooral recensent van speelfilms voor de GPD-bladen en van jeugdliteratuur voor de Haagsche Courant en het Haarlems Dagblad.

Diekmanns vroege oeuvre bestaat uit meisjesboeken met niet al te grote diepgang, met titels als De boot vertrekt zonder Claartje en Annejet helpt een handje. Vanaf ongeveer 1960 schreef ze boeken die "lastige" onderwerpen zoals seksualiteit, discriminatie en politiek niet uit de weg gingen. In latere jaren richtte ze zich op het jongste publiek en schreef ze voor peuters en kleuters.

Diekmann schreef een tiental boeken over de Antillen, zoals De boten van Brakkeput (1956), En de groeten van Elio (1966), Marijn bij de lorredraaiers (1967), De dagen van Olim (1971) en Nildo en de maan (1975). Een doekje voor het bloeden; koninkrijksverband (1970) bevat journalistiek werk dat ze schreef na de opstand van 30 mei 1969 op Curaçao. Ze coachte Antilliaanse auteurs als Sonia Garmers en Diana Lebacs, Richard Piternella, Frances Kelly, Desiree Correa en Josette Daal. Met bibliothecaresse Alice van Romondt en Liesbeth ten Houten van uitgeverij Leopold was ze medeoprichtster van de Arubaanse uitgeverij Charuba.

Naast haar romans schreef Diekmann ook diverse sprookjes, voorlichtingsboeken, boeken voor beginnende lezers en boeken over de zeventiende-eeuwse schilderkunst. Sommige boeken werden als controversieel beschouwd, zoals De dagen van Olim, waarin de verhouding tussen de Nederlanders en de bevolking van de kolonie aan de orde wordt gesteld.

Aan Diekmann werden diverse prijzen uitgereikt, waaronder de Kinderboekenprijs (wat later de Gouden Griffel is geworden), de Duitse Jeugdliteratuurprijs (in 1964), de Nederlandse Staatsprijs voor kinder- en jeugdliteratuur en de Nienke van Hichtum-prijs.

In 1990 stopte ze op doktersadvies met schrijven en publiceren. Daarna verschenen alleen nog bloemlezingen. Diekmann werd 92 jaar oud.[1]

Boeken

Zie de categorie Miep Diekmann van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.