In het artikel van vandaag zullen we Maria Geertruida Barbiers onderzoeken, een zeer relevant onderwerp dat de afgelopen tijd de aandacht heeft getrokken van zowel het publiek als experts. Maria Geertruida Barbiers heeft bewezen een divers en multidisciplinair aandachtspunt te zijn, met implicaties variërend van gezondheid en wetenschap tot politiek en populaire cultuur. Door middel van een uitgebreide analyse zullen we de verschillende facetten van Maria Geertruida Barbiers, de potentiële impact ervan en de evolutie ervan in de loop van de tijd onderzoeken. Door bijgewerkte en betrouwbare informatie te verzamelen, proberen we een complete en verrijkende visie op dit onderwerp te bieden, die ongetwijfeld tot reflecties en debatten op verschillende gebieden zal leiden.
Maria Geertruida Barbiers | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Persoonsgegevens | ||||
Geboren | Haarlem, 25 januari 1801 | |||
Overleden | Haarlem, 30 januari 1879 | |||
Geboorteland | Nederland | |||
Beroep(en) | Schilderes | |||
RKD-profiel | ||||
|
Maria Geertruida Barbiers (Haarlem, 25 januari 1801 – aldaar, 30 januari 1879) was een Nederlandse schilderes.[1]
Barbiers, lid van de schildersfamilie Barbiers, was een dochter van kunstschilders Pieter Barbiers (1771-1837) en Maria Geertruida Snabilie (1773-1838). Haar broer Pieter Barbiers (1798-1848) was ook schilder. In 1823 trouwde ze met schilder Pieter de Goeje (1789-1859).
Barbiers leerde schilderen van haar ouders, die beiden schilderden. Net als haar moeder schilderde ze vooral bloemen- en vruchtenstillevens.[2] Ze lithografeerde echter ook. Ze signeerde haar werk als 'M.G. de Goeje Barbiers'.[3] Barbiers gaf op haar beurt les aan Elisabeth Johanna Koning, die bekend zou worden als stillevenschilderes.