In de wereld van vandaag is Marc Punt een onderwerp dat relevant is geworden in verschillende delen van de samenleving. De impact ervan strekt zich uit van de politiek tot het dagelijks leven van mensen, waardoor debat en reflectie over de invloed en gevolgen ervan ontstaat. Door de geschiedenis heen is Marc Punt het voorwerp van studie en belangstelling geweest, wat heeft geleid tot een diepgaande en gevarieerde analyse van de implicaties ervan. In dit artikel zullen we verschillende perspectieven en benaderingen rond Marc Punt verkennen, met als doel het belang en de reikwijdte ervan vandaag de dag te begrijpen. Door verschillende onderzoeken en onderzoeken te beoordelen en de meningen van deskundigen te presenteren, streven we ernaar een alomvattende en verrijkende visie op Marc Punt te bieden, die bijdraagt aan de kennis en het begrip van dit onderwerp dat vandaag de dag zo relevant is.
Marc Punt | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Marc Punt (2005)
| ||||
Geboren | Antwerpen, 21 juni 1962 | |||
Beroep | producent, regisseur, scenarist | |||
(en) IMDb-profiel | ||||
(nl) Moviemeter-profiel | ||||
(mul) TMDB-profiel | ||||
|
Marc Punt (Antwerpen, 21 juni 1962) is een Vlaams filmproducent, televisieproducent, filmregisseur, televisieregisseur en scenarioschrijver.
In 1986 richtte Marc Punt samen met Jan Verheyen in Antwerpen het distributiehuis Independent Films Distribution op. De distributie van onder meer Basic Instinct, Terminator 2: Judgment Day en Four Weddings and a Funeral zetten hen als onafhankelijke distributeurs in België stevig op de kaart. Het bedrijf profileert zich ook als producent van Belgische films (Boys, Blueberry Hill, Ad Fundum) en televisieseries (Diamant, Dennis, Matroesjka's en Fair Trade) . In 1995 besloten de twee tot een fusie van Independent Films met PolyGram, wat hun financiële capaciteit verhoogde en een internationale markt opende. Toen PolyGram in 1999 door Universal werd overgenomen, trok Jan Verheyen zich in juli 1999 uit het bedrijf terug. Punt maakte Independent Films opnieuw 'onafhankelijk' en richtte een Nederlands dochterbedrijf op. Hij verdeelt met Independent Nederland, naast Nederlandse films zoals Gooische Vrouwen, Soof en Huisvrouwen Bestaan Niet ook Amerikaanse blockbusters zoals de Twilight-saga, The Hunger Games en La La Land in Nederland.