Manuel Kantakouzenos
In de wereld van vandaag is Manuel Kantakouzenos een onderwerp van algemeen belang geworden voor een grote verscheidenheid aan mensen. Van experts in het veld tot degenen die gewoon op de hoogte willen blijven van de nieuwste trends: Manuel Kantakouzenos heeft de aandacht van velen getrokken. Met zijn impact op de samenleving en verschillende aspecten van het dagelijks leven valt niet te ontkennen dat Manuel Kantakouzenos vandaag de dag een belangrijk gespreksonderwerp is. Of het nu vanwege zijn historische relevantie, zijn invloed op de populaire cultuur of zijn belang op academisch gebied is, Manuel Kantakouzenos is een onderwerp dat interesse en debat blijft genereren. In dit artikel zullen we de betekenis van Manuel Kantakouzenos en de impact ervan op verschillende gebieden grondig onderzoeken, waardoor een overzicht wordt geboden waarmee lezers het belang en de relevantie ervan in de hedendaagse wereld beter kunnen begrijpen.
| Manuel | ||
|---|---|---|
| ±1326–1380 | ||
| ||
| Despoot van de Morea | ||
| Periode | 1326-1380 | |
| Voorganger | -- | |
| Opvolger | Mattheüs | |
| Vader | Johannes VI Kantakouzenos | |
| Moeder | Irene Asanina | |
| Dynastie | Kantakouzenen | |
Manuel Kantakouzenos (Grieks: Μανουήλ Καντακουζηνός, Manouēl Kantakouzēnos), (±1326–1380) was van 1348 tot 1380 despoot van de Morea.
Leven
Manuel was de tweede zoon van keizer Johannes VI Kantakouzenos en Irene Asanina, een achterkleindochter van Ivan Asen III van Bulgarije. Hij was van 1343 tot 1347 gouverneur van Berea en van 1348 tot 1349 eparch.[1] Zijn vader benoemde hem tot zelfstandig vorst van de Morea, terwijl zijn oudere broer Mattheüs het Thracische gebied van Didymoteicho onder zijn hoede kreeg. Onder Manuel bloeide de Byzantijns-hellenistische cultuur. Hij trok Albanese kolonisten aan en hield stand tegen zijn zwager keizer Johannes V Palaiologos en de Ottomanen.[1] Na zijn dood in 1380 volgde zijn broer Mattheüs hem op.
Huwelijken
Manuel huwde tweemaal. Zijn eerste huwelijk (1342) was met Maria Anna Olivier, dochter van de Servische despoot Jan van Ovcepolje, die hij in 1347 verstootte. Datzelfde jaar hertrouwde hij met Isabella, dochter van Constantijn II van Armenië, zoon van Amalrik van Tyrus.[1]
Bronnen
- ↑ a b c Thiele, Andreas (1994) Erzählende genealogische Stammtafeln zur europäischen Geschichte. Band III. Europäische Kaiser-, Königs- und Fürstenhäuser. Ergänzungsband. R.G. Fischer Verlag. Geciteerd op www.manfred-hiebl.de/mittelalter-genealogie
· 
· 