Lodewijk Willem in Beieren

In de wereld van vandaag is Lodewijk Willem in Beieren een onderwerp geworden dat van groot belang is voor een breed spectrum van de samenleving. Van zijn impact op de economie, cultuur, politiek en het dagelijks leven tot zijn invloed op de gezondheid en het milieu: Lodewijk Willem in Beieren heeft vandaag de dag een ongeëvenaarde relevantie bereikt. In de loop der jaren is de studie en analyse van Lodewijk Willem in Beieren geëvolueerd, waardoor een beter begrip van de implicaties en gevolgen ervan mogelijk is geworden. In dit artikel zullen we de verschillende facetten van Lodewijk Willem in Beieren diepgaand onderzoeken en de effecten en uitdagingen ervan in de hedendaagse wereld analyseren.

Lodewijk Willem in Beieren
17 januari 1884 - 5 november 1968
Lodewijk Willem in Beieren.
Lodewijk Willem in Beieren.
Hertog in Beieren
Periode 1884-1968
Geboren Tegernsee, Duitse Keizerrijk
Vader Karel Theodoor
Moeder Maria José van Bragança
Dynastie Huis Wittelsbach
Huis Palts-Birkenfeld-Gelnhausen
Partner Eleonore Anna Lucie zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg
Kinderen Max van Beieren (adoptief)
Portaal  Portaalicoon   Duitsland

Lodewijk Willem Karel Norbert Theodoor Johan Herzog in Bayern (Slot Tegernsee, 17 januari 1884 — Wildbad Kreuth, 5 november 1968) was een Beierse hertog uit het Huis Wittelsbach.

Leven

Lodewijk Willem was als eerste zoon van hertog Karel Theodoor en zijn tweede vrouw Maria José van Bragança tevens de erfzoon van de hertogelijke titel. Zodoende werd hij in 1909, na het overlijden van zijn vader, het hoofd van de hertogelijke tak in Beieren.

Hij trouwde met prinses Eleonore Anna Lucie zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg op 19 maart 1917. Het huwelijk bleef kinderloos. Daarom adopteerde Lodewijk Willem, na het overlijden van zijn vrouw op 20 februari 1965, zijn achterneef Max, prins van Beieren, teneinde een titelerfgenaam te hebben. Deze verkreeg vervolgens formeel de naam Herzog in Bayern maar voert volgens het huisrecht de titel Prinz von Bayern. Aangezien Max van Beieren geen mannelijke nakomelingen heeft, dreigt deze hertogelijke titel met hem uit te sterven.

In 1900 ontving de prins, toen nog minderjarig (16 jaar oud), van koning Leopold II van België, het grootlint van de Leopoldsorde als huwelijksgeschenk ter ere van zijn zus.[1]