Liqueur d'expédition
In dit artikel gaan we dieper in op het onderwerp Liqueur d'expédition, een onderwerp dat de afgelopen tijd de aandacht van veel mensen heeft getrokken. _Var1 is een intrigerend concept dat aanleiding heeft gegeven tot debatten en discussies op verschillende terreinen, van de academische wereld tot de entertainmentwereld. In dit artikel zullen we de verschillende facetten van Liqueur d'expédition onderzoeken en de betekenis, implicaties en impact ervan op de moderne samenleving ontrafelen. Door middel van een gedetailleerde en rigoureuze analyse zullen we ons verdiepen in de complexiteit van Liqueur d'expédition, waardoor een alomvattende en multidisciplinaire visie ontstaat die onze lezers in staat stelt dit fenomeen grondig te begrijpen.
De liqueur d'expédition of liqueur de dosage is de vloeistof waarmee een fles champagne na de dégorgement van de fles wordt aangevuld om het verlies te compenseren. De Liqueur d'expédition is bij ieder champagnehuis en ook per product verschillend en wordt op basis van champagne samengesteld.
Tijdens de dégorgement, die tegenwoordig meestal "à la glace" wordt uitgevoerd, wordt de hals bevroren in pekel en daarna wordt de kroonkurk eraf gehaald. De hoge druk in de fles zorgt ervoor dat de gist die zich in de hals heeft verzameld, wordt weggeschoten.
De "dosage", het suikeraandeel, van de liqueur d'expédition bepaalt of de fles als "brut nature", "extra brut", "brut", "extra sec", "sec", "demi sec" of zelfs "doux" in de handel wordt gebracht. Brut nature betekent dat er in de liqueur d'expédition geen suiker heeft gezeten. Aan het andere einde van het spectrum bevat de "doux" champagne meer dan 50 gram suiker per liter. In de liqueur d'expédition kan ook wat cognac zijn verwerkt.
Nadat de fles met de liqueur d'expédition is aangevuld, wordt de kurk aangebracht. Deze wordt met de door Dom Pérignon uitgevonden metalen muselet vastgemaakt aan de hals.
Zie ook
Literatuur
- Gert Crum, Champagne 1999 ISBN 9789066117167
· 
· 