In de wereld van vandaag is Leon Waterman een relevant onderwerp en van groeiend belang voor een breed scala aan mensen. Of het nu gaat om het dagelijks leven, de politiek, de technologie of welk ander veld dan ook, Leon Waterman speelt een cruciale rol in de manier waarop we leven en hoe onze omgeving evolueert. Naarmate de samenleving vooruitgaat en de omstandigheden veranderen, is het essentieel om op de hoogte te blijven en na te denken over Leon Waterman, zowel in de huidige context als in de historische relevantie ervan. In dit artikel duiken we in de fascinerende wereld van Leon Waterman en onderzoeken we de verschillende aspecten en implicaties ervan voor ons dagelijks leven.
Leon Waterman | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Persoonsinformatie | ||||
Nationaliteit | ![]() | |||
Geboortedatum | 7 januari 1912 | |||
Geboorteplaats | Rotterdam | |||
Overlijdensdatum | 1 september 1988 | |||
Overlijdensplaats | Londen | |||
Beroep | architect | |||
Werken | ||||
Archieflocatie | Nieuwe Instituut | |||
RKD-profiel | ||||
|
Leon Hijman Paul (Lé) Waterman (Rotterdam, 7 januari 1912 – Londen, 1 september 1988) was een Nederlands architect.
De ouders van Waterman waren Nathaniel Waterman (1883-1961), bacterioloog, en Mina Rippe (1882-1970), laborante.[1]
Waterman volgde eerst een opleiding cello aan het Rotterdams Conservatorium, maar werkte toen al in de bouwwereld als architect.[2] In 1938 behaalde Waterman zijn diploma Voortgezet Hoger Bouwkunstonderricht.[3] In 1946 startte hij een zelfstandig architectenbureau.[2]
Waterman was werkzaam als architect in zijn eigen bureau tussen 1946 en 1982.[4] Zijn ontwerpstijl is te vatten onder de nieuwe zakelijkheid.[5] Veel van zijn werk was nauw verbonden met de Joodse gemeenschap in Amsterdam.[5]
Hij ontwierp onder andere woningen, een paviljoen voor patïënten met hemofilie in Huizen, hij ontwierp verbouwingen van de Centraal Israëlitische Ziekenverpleging in Amsterdam, het Sinaï Centrum te Amersfoort, verpleeghuis Bornholm in Hoofddorp en een joods kinderhuis aan de President Kennedylaan in Amsterdam. Daarnaast ontwierp hij in 1962 het monument voor de Holocaust in de Hollandse Schouwburg aan de Plantage Middenlaan.[5] Op de locatie van de voormalige zaal werd een binnenhof gemaakt, met daarin een obelisk op een voetstuk in de vorm van een davidster.[6]
Ook ontwierp hij het gebouw voor het conservatorium in Den Haag. Hij kreeg deze opdracht vanwege zijn grote kennis van muziek.[2]
Een aantal overige gebouwen: