Lene Lovich

In de wereld van vandaag heeft Lene Lovich een ongekende relevantie verworven. Of het nu vanwege zijn impact op de samenleving, zijn invloed op de cultuur of zijn betekenis op economisch gebied is, Lene Lovich is erin geslaagd de aandacht en interesse van zowel experts als fans te trekken. In dit artikel zullen we alle facetten die verband houden met Lene Lovich uitgebreid analyseren, waarbij we de oorsprong, evolutie en gevolgen ervan onderzoeken. Bovendien zullen we de rol ervan in de huidige context gedetailleerd onderzoeken, evenals de mogelijke toekomstige projecties die zouden kunnen voortkomen uit zijn aanwezigheid op het wereldtoneel. Op dezelfde manier zullen we de verschillende perspectieven en meningen rond Lene Lovich bespreken, met als doel onze lezers een compleet en genuanceerd overzicht te geven van dit onderwerp dat vandaag de dag zo relevant is.

Lene Lovich
Lene Lovich in 2017
Lene Lovich in 2017
Algemene informatie
Geboren 30 mrt 1949
Geboorteplaats DetroitBewerken op Wikidata
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Jaren actief 1975
Genre(s) popmuziek, new wave
Beroep zanger, singer-songwriter
Instrument(en) stem
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Lene Lovich (Detroit, Michigan, 30 maart 1949, pseudoniem van Lili-Marlene Premilovich) is een Amerikaanse zangeres en saxofoniste uit de postpunk en new wave.

Levensloop

Lene Lovich' vader kwam uit Servië; haar moeder was een Engelse. Op haar dertiende verhuisde ze, nadat haar ouders gescheiden waren, naar Kingston-upon-Hull, en studeerde in Londen aan de kunstacademie. Nog tijdens haar studies werd ze als actrice, danseres en straatmuzikante actief. Met haar partner Les Chappell ging ze bij The Diversions spelen, een soul-band. Ze schreef daarnaast ook teksten voor Cerrone. In 1978 bracht ze, dankzij tussenkomst van Charlie Gillett, de BBC-DJ, haar eerste single uit, "I Think We're Alone Now" (oorspronkelijk van Tommy James and the Shondells), bij Stiff Records.

Haar grootste hit scoorde ze in 1979 met "Lucky Number", dat tot een new wave-klassieker uitgroeide; hiermee was haar carrière gelanceerd. Haar werd gevraagd in de film Breaking Glass te spelen, maar ze moest van haar manager op tournee, zodat uiteindelijk Hazel O'Connor de desbetreffende rol invulde. Omdat het succes van haar volgende singles, zoals "Say When" en "Bird Song", haar te veel werd, besloot Lovich anderhalf jaar te pauzeren.

In 1980 acteerde Lene Lovich in de cultfilm Cha-Cha aan de zijde van Nina Hagen en Herman Brood. Met Hagen maakte ze in 1986 de protestsong "Don't Kill the Animals", tegen het gebruik van proefdieren. Na een lange stille periode gedurende de jaren negentig bracht ze in 2005 een nieuw album uit.

Lene Lovich heeft een zware altstem, die ze met falsetto combineert. Op veel van haar nummers speelt ze saxofoon; haar songs zijn qua melodie vaak grillig en onvoorspelbaar. Het bekende refrein "Uh-oeh-uh-oeh" uit "Lucky Number" is een treffende illustratie van hoe ze met stemregisters speelt. Sommige orkestraties lijken op het eerste gehoor bizar; haar songs hebben in het algemeen een ietwat excentriek karakter.

Discografie

Albums:

  • 1978 Stateless
  • 1979 Flex (opgenomen in de Wisseloord Studios in Hilversum)
  • 1982 No Man's Land
  • 1982 Hotel Blue
  • 1989 March
  • 2005 Shadows and Dust

Dvd's

Dvd's met hitnoteringen in
de DVD Top 30
Datum van
verschijnen'
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Cha cha 2001 11-08-2001 4 3 met His Wild Romance, Nina Hagen, Herman Brood & Les Chapell

Lene Lovich' webpagina