Labioscrotale plooi

Tegenwoordig is Labioscrotale plooi een onderwerp dat grote belangstelling heeft gekregen in de moderne samenleving. Sinds zijn verschijning heeft Labioscrotale plooi voor debatten en controverses gezorgd, waardoor de aandacht is getrokken van academici, experts en het grote publiek. Dit fenomeen heeft geleid tot een reeks discussies die verschillende aspecten bestrijken, van de impact ervan op de economie tot de implicaties ervan voor cultuur en politiek. Omdat Labioscrotale plooi een relevant onderwerp blijft, is het van cruciaal belang om de verschillende facetten ervan te analyseren en te begrijpen hoe het ons dagelijks leven beïnvloedt. In dit artikel zullen we het fenomeen Labioscrotale plooi en de huidige betekenis ervan diepgaand onderzoeken.

Embryonale ontwikkeling van de uitwendige menselijke geslachtsorganen met de labioscrotale plooien (6).

De labioscrotale plooien, labioscrotale zwellingen of labioscrotale wallen (enkelvoud:tuberculum labioscrotale) zijn gepaarde structuren tijdens de embryonale ontwikkeling bij zoogdieren, die de laatste ontwikkelingsfase van de externe genitaliën bij het staarteinde vertegenwoordigen vóór de seksuele differentiatie. De plooien ontstaan door proliferatie van het mesenchym.

Bij mensen smelten de twee plooien samen en vormen:

  • bij het vrouwelijk embryo de buitenste schaamlippen. De zijkanten van het tuberculum genitale groeien naar achteren als de genitale plooien, die uiteindelijk de schaamlippen vormen. De labioscrotale plooien vergroeien alleen in het achterste gedeelte en vormen de achterste bindweefselverbinding (commissura posterior) van de buitenste schaamlippen. Aan de voorkant vormen ze de venusheuvel. Het uiteinde van het genitale uitsteeksel wordt de glans clitoridis (clitoriseikel).
  • bij het mannelijke embryo het scrotum. De twee labioscrotale plooien versmelten ook in het midden en vormen het scrotum. Het uiteinde van het genitale uitsteeksel wordt de glans penis (eikel).