In de wereld van vandaag is Kustaalscholver een onderwerp van grote belangstelling en discussie geworden. Of het nu vanwege de historische relevantie, de impact op de hedendaagse samenleving of de invloed ervan op de populaire cultuur is, Kustaalscholver is een fenomeen dat niet onopgemerkt blijft. In dit artikel zullen we dit onderwerp vanuit verschillende perspectieven diepgaand onderzoeken, waarbij we de evolutie ervan in de loop van de tijd, de betekenis ervan vandaag en de projectie ervan voor de toekomst analyseren. Daarnaast zullen we onderzoeken hoe Kustaalscholver door verschillende experts is benaderd en hoe dit verschillende gebieden van het dagelijks leven heeft beïnvloed. Deze analyse zal ons in staat stellen het belang en de relevantie van Kustaalscholver in de huidige samenleving beter te begrijpen.
Kustaalscholver IUCN-status: Bedreigd[1] (2018) | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
Soort | |||||||||||||
Phalacrocorax neglectus (Wahlberg, 1855)[2] | |||||||||||||
![]() | |||||||||||||
Verspreidingsgebied van de kustaalscholver. | |||||||||||||
Afbeeldingen op ![]() | |||||||||||||
Kustaalscholver op ![]() | |||||||||||||
|
De kustaalscholver (Phalacrocorax neglectus) is een zeevogel uit de familie Phalacrocoracidae (aalscholvers). De vogel werd in 1855 geldig door de Zweedse natuuronderzoeker Johan August Wahlberg beschreven als Graculus neglectus. Het is een bedreigde zeevogel uit zuidelijk Afrika.
De vogel is 76 cm lang. Het is een grote aalscholver, geheel dof bruinzwart met op de rug en vleugels een groene tot bronskleurige glans in het verenkleed. Alleen in de broedtijd zijn er witte sierveren op de stuit en de kop, die snel na de paarvorming verdwijnen.[1]
De soort komt endemisch voor in Namibië en leeft in kustwateren. De vogel komt vrijwel nooit verder dan 15 kilometer van de kust voor.
De soort voedt zich voornamelijk met de langoeste Jasus lalandii en het zeewier waarbij deze kreeftensoort leeft. De kustaalscholver voedt zich echter ook met vissen, vooral soorten grondels zoals Sufflogobius bibarbatus.
De grootte van de populatie werd in 2015 door BirdLife International geschat op 2500 broedparen en de populatie-aantallen nemen af met 4,3% per jaar. Het broedgebied wordt aangetast door verstoring door toeristen en de winning van guano. Verder is er concurrentie om ongestoorde ruimte langs de kust met Kaapse pelsrob (Arctocephalus pusillus) en concurrentie met de visserij op bodembewonende vissoorten. Om deze redenen staat deze soort als bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]