Knipvlies
In het artikel van vandaag gaan we ons verdiepen in de fascinerende wereld van Knipvlies. Dit onderwerp is al jaren onderwerp van studie en belangstelling, en dat is geen wonder. Knipvlies heeft de aandacht getrokken van wetenschappers, onderzoekers, hobbyisten en nieuwsgierigen. Door de geschiedenis heen heeft Knipvlies een cruciale rol gespeeld in verschillende aspecten van het dagelijks leven, de cultuur, de technologie en de samenleving in het algemeen. In dit artikel zullen we de verschillende aspecten van Knipvlies onderzoeken, van de oorsprong tot de impact ervan op de wereld van vandaag. We zijn er zeker van dat u aan het einde van deze lezing een breder en rijker begrip van Knipvlies zult hebben. Maak je klaar om te beginnen aan een ontdekkings- en leerreis!
Het knipvlies,[1] derde ooglid[1] of membrana nictitans[2][1] komt bij vele dieren voor. Verschillende reptielsoorten, vogels (bijvoorbeeld kippen) en haaien hebben een volledig ontwikkeld knipvlies, terwijl in andere diersoorten alleen een overblijfsel zichtbaar is in de ooghoeken. Ook sommige zoogdieren zoals ijsberen en zeeleeuwen hebben een volledig ontwikkeld knipvlies vanwege hun jachtgedrag in water. Bij mensen is een restant zichtbaar als een paars klontje in de ooghoeken.
Het vlies beweegt horizontaal over de oogbol. Meestal is het doorschijnend en in sommige soorten is het ook doorzichtig. Bij spechten sluit het vlies zich enkele milliseconden voordat hun bek de stam (of iets anders) raakt, waardoor de ogen bij de klap die volgt niet uit de kassen schieten. Bij haaien beschermt het tegen beschadiging als zij hun prooi aanvallen en het beschermt ijsberen tegen sneeuwblindheid. Ook ijsvogels maken er gebruik van tijdens het duiken naar prooi onder water.
Bij katten en honden is het vlies wel aanwezig, maar vaak niet zichtbaar; alleen wanneer het dier wakker schrikt is het even te zien voor het weer terugtrekt. Als het vlies constant zichtbaar is, is dat een teken van ziekte.
De reflex van het knipvlies wordt ook gebruikt bij klassiek conditioneren in experimenten met konijnen.
- ↑ a b c Kamer, J.C. van de, Kipp, P.J. & Lambert, J.G.D. (1975). Handleiding zoölogisch practicum vertebraten. (11de druk). Utrecht: Oosthoek, Scheltema & Holkema.
- ↑ Harris, J. (1723). Lexicon technicum: or, an universal English dictionary of arts and sciences: explaining not only the terms of art, but the arts themselves. Vol. II. (2nd edition). London: D. Browne, J. Walthoe, J. Knapton, B Tooke, S. Tooke, D. Midwinter, B. Cowse, T. Ward, E. Symon, E. Valentine, J. Clark.
