In dit artikel zullen we een gedetailleerde analyse van Kid Galahad (1962) uitvoeren, waarbij we de meest relevante aspecten ervan en de impact ervan op de huidige samenleving onderzoeken. Vanaf het ontstaan tot aan de evolutie ervan in de loop van de tijd heeft Kid Galahad (1962) een fundamentele rol gespeeld in verschillende contexten, waardoor debatten en controverses over de betekenis en implicaties ervan zijn voortgekomen. Op deze pagina's zullen we de invloed ervan op verschillende terreinen onderzoeken, evenals de relevantie ervan in het dagelijks leven van mensen. Er bestaat geen twijfel over dat Kid Galahad (1962) een voor en na in de geschiedenis heeft gemarkeerd en een onuitwisbare stempel heeft gedrukt op de cultuur, de politiek, de economie en op veel andere gebieden. Ga met ons mee op deze reis en ontdek alles wat Kid Galahad (1962) te bieden heeft en hoe het onze wereld tot op de dag van vandaag heeft gevormd.
Kid Galahad Een treffer naar het hart | ||||
---|---|---|---|---|
Regie | Phil Karlson | |||
Producent | David Weisbart | |||
Scenario | William Fay Francis Wallace | |||
Hoofdrollen | Elvis Presley Gig Young Lola Albright Joan Blackman Charles Bronson Ned Glass | |||
Première | 11 augustus 1962 | |||
Genre | Muziek | |||
Speelduur | 95 minuten | |||
(en) IMDb-profiel | ||||
MovieMeter-profiel | ||||
(mul) TMDb-profiel | ||||
(en) AllMovie-profiel | ||||
|
Kid Galahad is een Amerikaanse muzikale speelfilm uit 1962 met Elvis Presley als bokser, onder regie van Phil Karlson naar een scenario van William Fay gebaseerd op het origineel van Francis Wallace uit 1937 met Edward G. Robinson, Bette Davis en Humphrey Bogart.
Recent uit het leger teruggekeerd wordt Walter Gulick (Elvis Presley) sparringpartner in een boksschool en later zelf bokser. Zijn manager wordt door criminelen gemanipuleerd. Walter verslaat de criminelen, wint een belangrijke wedstrijd en het hart van de zus van de manager.
De opnames voor de film werden gemaakt in oktober tot en met december 1961. Dit was voorlopig de laatste film waarin Elvis een enigszins serieuze rol heeft en waarin maar een paar liedjes voorkomen. Tot 1968 zou Presley in films zeker tien liedjes zingen.
Voor actrice Joan Blackman was dit haar tweede film met Elvis. Zij speelden eerder samen in Blue Hawaii (1961). Een opvallende bijrol als een coach speelde Charles Bronson, later beroemd geworden met de "Death Wish"-films.
Acteur | Personage |
---|---|
Elvis Presley | Walter Gulick |
Gig Young | Willy Grogan |
Lola Albright | Dolly Fletcher |
Joan Blackman | Rose Grogan |
Charles Bronson | Lew Nyack |
David Lewis | Otto Danzig |
Robert Emhardt | Maynard |
Roy Roberts | Jerry Bathgate |
Liam Redmond | Higgins |
Judson Pratt | Howard Zimmerman |
Ned Glass | Max Lieberman |
Ed Asner | Frank Gerson |
Red West | Opponent |
Del "Sonny" West | |
Joe Esposito | |
Michael Dante | Joie Shakes |
Richard Devon | Marvin |
Mushy Callahan | scheidsrechter |
Orlando de la Fuentes[1] | Ramon "Sugarboy" Romero |
George J. Lewis | Romero's trainer |
Harold Hart[2] | scheidsrechter |
John Gonsalves | Presley's stuntman |
Chester Morris | toeschouwer |
In de film komende de volgende liedjes voor :