In dit artikel zullen we de fascinerende wereld van Kees Kwant verkennen, een onderwerp dat de aandacht heeft getrokken van mensen van alle leeftijden en achtergronden. Van de impact ervan op de samenleving tot de relevantie ervan vandaag de dag heeft Kees Kwant eindeloze debatten en discussies op verschillende gebieden opgeleverd. Langs deze lijnen zullen we ons verdiepen in de oorsprong ervan, de evolutie ervan in de loop van de tijd en de invloed ervan op verschillende gebieden, wat een breed en verrijkend perspectief biedt voor degenen die dit onderwerp verder willen begrijpen. Ga met ons mee op deze spannende reis en ontdek alles wat Kees Kwant te bieden heeft.
Remigius Cornelis (Kees) Kwant (Warmenhuizen, 14 januari 1918 - Bilthoven, 17 januari 2012) was een Nederlandse filosoof, voorheen Augustijn, die vooral vanuit een fenomenologische en marxistische inspiratie geboeid was door vraagstukken van met name de sociale filosofie.
Hij trad toe tot de Augustijnen in Eindhoven. Theologiestudie en priesterwijding volgden in Rome. In 1945 promoveerde hij aldaar op een metafysische dissertatie, De gradibus entis. Vervolgens werd hij seminariedocent in Eindhoven, in het gevolg waarvan hij zijn filosofiestudies kon verdiepen te Leuven en Parijs (met name bij Maurice Merleau-Ponty en Jean Hyppolite). Hij hernam dan het docentschap bij zijn Eindhovense confraters. Vanaf 1961 was hij vanwege de Radboudstichting bijzonder hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Utrecht. In 1970 hing hij zijn froque aan de wilgen, en ging hij door als wetenschappelijk hoofdmedewerker te Utrecht.
"In de auto kwam plotseling de idee bij mij op dat God zelf een projectie is. Normaal denk je: de ware God zit erachter. Je hebt een denkbeeldige God die dit wil en dat wil, maar daarachter zit de ware God, het mysterie. En toen dacht ik: het is zelf een projectie, ik zit te vechten met niets. Ik ben inmiddels atheïst, probleemloos."[1]
Redes: