Julien Liebaert
Het onderwerp Julien Liebaert is al lange tijd onderwerp van belangstelling en debat. Vanaf het begin tot op de dag van vandaag heeft Julien Liebaert een belangrijke rol gespeeld in verschillende aspecten van de samenleving. Om dit onderwerp beter te begrijpen, is het essentieel om je te verdiepen in de geschiedenis, de implicaties en de impact ervan in verschillende contexten. In dit artikel worden verschillende perspectieven op Julien Liebaert besproken, met als doel een alomvattende visie te bieden waarmee lezers een completer en verrijkend begrip van dit onderwerp kunnen verwerven.
Julien Auguste Marie Joseph Liebaert (Kortrijk, 22 juni 1848 - Ternat, 16 september 1930) was een Belgisch volksvertegenwoordiger, senator en minister voor de Katholieke Partij.
Levensloop
Liebaert was een zoon van Auguste Liebaert en Louise Peel. Hij trouwde in 1874 met Marie Debontridder (1852-1916). Ze hadden twee zoons en een dochter die trouwde met volksvertegenwoordiger en senator Jean Mahieu.
Hij promoveerde tot doctor in de rechten (1870) en tot doctor in de politieke en administratieve wetenschappen (1871) aan de Katholieke Universiteit Leuven. Hij vestigde zich als advocaat in Brussel en vervolgens in Kortrijk.
Hij werd verkozen tot lid van de provincieraad (1877-1890) en tot gedeputeerde (1878-1890) van West-Vlaanderen.
In april 1890 werd hij (zonder liberale tegenkandidaat) verkozen tot volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Kortrijk ter vervanging van de overleden Désiré de Haerne. Hij vervulde dit mandaat tot in 1919. Hij werd in 1919 verkozen tot senator voor hetzelfde arrondissement, om van 1925 tot 1929 als gecoöpteerd senator te zetelen.
Liebaert doorliep gedurende twaalf jaar een gevarieerde ministeriële carrière, als:
- minister van Financies (januari tot augustus 1899) in de regering-Vandenpeereboom,
- minister van Nijverheid en Arbeid (augustus 1899 - februari 1900) in de regering-De Smet de Naeyer II,
- minister van Posterijen, Spoorwegen en Telegrafie (augustus 1899 - mei 1907) in de regering-De Smet de Naeyer,
- minister van Financies (mei 1907 - juni 1911) in de regering-De Trooz en de regering-Schollaert.
In 1912 werd hij benoemd tot minister van Staat en werd hij directeur (1912-1926) en regent (1927-1930) van de Nationale Bank van België.
Eerbetoon
In 1930 werd Liebaert, enkele maanden voor zijn dood, in de Belgische erfelijke adel opgenomen met de bij eerstgeboorte overdraagbare titel van baron.
In Kortrijk is naar hem de Minister Liebaertlaan vernoemd.
Literatuur
- Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
- Luc SCHEPENS, De provincieraad van West-Vlaanderen, 1836-1921, Tielt, 1976.
- Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 1992, Brussel, 1992.
- Jean-Luc DE PAEPE & Christiane RAINDORF-GERARD, Le Parlement belge, 1831-1894), Brussel, 1996.
Externe link
| Voorganger: Paul de Smet de Naeyer |
Minister van Financiën 1899 |
Opvolger: Paul de Smet de Naeyer |
| Voorganger: Gerhard Cooreman |
Minister van Nijverheid en Arbeid 1899-1900 |
Opvolger: Arthur Surmont de Volsberghe |
| Voorganger: Jules Vandenpeereboom |
Minister van Spoorwegen, Post en Telegrafie 1900-1907 |
Opvolger: Joris Helleputte |
| Voorganger: Paul de Smet de Naeyer |
Minister van Financiën 1907-1911 |
Opvolger: Michel Levie |
