Jingoïsme
In dit artikel wordt Jingoïsme in detail geanalyseerd, waarbij de verschillende aspecten, impact en relevantie ervan in de hedendaagse samenleving worden besproken. Vanaf de oorsprong tot de huidige evolutie zullen de verschillende aspecten die Jingoïsme tot een onderwerp van groot belang en debat maken, worden onderzocht. Daarnaast zal de invloed ervan op verschillende terreinen worden onderzocht, zoals cultuur, politiek, onderwijs en technologie. Door deze uitgebreide analyse proberen we een alomvattende visie op Jingoïsme te bieden, met als doel de kennis over dit onderwerp te verrijken en kritische reflectie over de rol ervan in de hedendaagse wereld aan te moedigen.
Jingoïsme is een vorm van overdreven patriottisme. De term jingoïsme is vooral in de Engelstalige wereld in gebruik (jingoism) en is enigszins vergelijkbaar met het Nederlandse woord chauvinisme. Het wordt vaak gebruikt wanneer het over een agressief buitenlands beleid van een land gaat, terwijl het land in kwestie zegt niet te willen vechten, maar daartoe geprovoceerd is of dat het nobele doelen voor ogen heeft, die nou eenmaal bereikt moeten worden door middel van agressie. Het jingoïsme is dus geen politieke stroming, zoals de meeste andere ismen. Een politicus zal zichzelf niet snel een jingoïst noemen.
De term dook voor het eerst op in Engeland in 1878. In dat jaar kwamen de Britten bijna in oorlog met Rusland, nadat Rusland een groot deel van het Ottomaanse Rijk had bezet. De Ierse zanger G. H. MacDermott componeerde naar aanleiding van deze crisis een lied met als refrein:
- We don't want to fight
- But, by Jingo, if we do,
- We've got the ships,
- We've got the men,
- We've got the money, too.
Vertaling:
- We willen niet vechten
- Maar, bij Jingo, als we het doen,
- Hebben we de schepen,
- Hebben we de mannen,
- En hebben we ook de poen.
De frase "by Jingo" is waarschijnlijk een bastaardvloek, een eufemisme voor "bij Jezus". Een andere mogelijke herkomst is het Baskische woord "Jainko", dat God betekent.
Trivia
- Het onafhankelijke Britse Europarlementslid Ashley Mote (een van de allergrootste eurosceptici) wordt vaak voor jingoïstisch versleten.