In de wereld van vandaag is Jeruzalem, de biografie een onderwerp geworden dat van groot belang is voor een breed spectrum van mensen en organisaties. Of het nu vanwege zijn impact op de samenleving, zijn historische relevantie of zijn invloed op het dagelijks leven is, Jeruzalem, de biografie heeft de aandacht getrokken van zowel experts als nieuwsgierigen. In dit artikel zullen we de verschillende facetten van Jeruzalem, de biografie verkennen, van de oorsprong tot de evolutie ervan vandaag, waarbij we de invloed ervan op verschillende gebieden analyseren en nadenken over het belang ervan voor de toekomst. Jeruzalem, de biografie is een fascinerend onderwerp dat ons uitnodigt om na te denken en onze percepties in twijfel te trekken, en we zijn verheugd om ons op de volgende pagina's in de studie ervan te verdiepen.
Jeruzalem, de biografie is een boek van de Britse historicus Simon Sebag Montefiore.
De originele Engelse versie, Jerusalem. The Biography, verschenen op 1 maart 2011 bij Orion Publishing Group, ontving onverdeeld lovende kritieken. Tom Holland typeerde het als een "astoundingly ambitious and triumphantly epic history of the city", een "verbazingwekkend ambitieuze en glorieus heldhaftige geschiedenis van de stad"[1]. Na het uitkomen van de Nederlandse vertaling, ook in 2011, concludeerde Elsbeth Etty in NRC Handelsblad dat het "een belangrijk boek was voor joden, christenen en moslims vanwege de onpartijdigheid van de auteur in een meer dan briljant verteld meeslepend verhaal".[2]
Het boek beschrijft de drieduizendjarige geschiedenis van Jeruzalem, een "veelal armoedig provinciestadje in de heuvels van Judea".
Tegelijk wil het een "geschiedenis van de wereld" zijn. De meeste wereldmachten kwamen met hun legers in Jeruzalem: Assyriërs, Babyloniërs, Perzen, Macedoniërs, Egyptenaren, Romeinen, Byzantijnen, Arabieren, Franken (onder de kruistochten), Tataren, Mongolen, Turken (Mammelukken en Ottomanen), Fransen, Russen, Duitsers en Britten. Zo te zien kwamen alleen de Spaanse, Portugese, Nederlandse en Japanse imperia niet tot in Jeruzalem (dit is geen opmerking van de auteur zelf). De laatste drie hoofdstukken beschrijven het ontstaan van de staat Israël en de oorlogen met de Arabische buren.
Het boek is ook een verhaal van oorlog, verraad, verkrachting, moord, massamoord, foltering, fanatisme, vervolging, corruptie en andere door mensen veroorzaakte ellende. In bijna elk van de 53 hoofdstukken vallen er ontelbare doden. Van de uitroeiing door de Romeinen in 70 n.Chr. en van het bloedbad bij de Eerste Kruistocht in 1099 wordt het bloedige geweld extra in de verf gezet.
In de derde plaats is het boek het verhaal van de strijd tussen godsdiensten en religieuze stromingen : oude godsdiensten, heidendom, jodendom, christendom, arianisme, mithraïsme, manicheïsme, islam, ... De tegenstellingen tussen de verschillende christelijke strekkingen en tussen de katholieke orden onderling, soms tot op het lachwekkende, krijgen extra veel aandacht.
In de epiloog, die begint met de Zesdaagse Oorlog lijkt de auteur de neutrale geschiedschrijving te verlaten. Hij pleit voor een verzoening van de hedendaagse tegenstellingen; dat zou met name moeten uitlopen op een tweestatenoplossing, Israël naast Palestina. Een en ander verklaart wellicht waarom de gewelddaden van de westerlingen en de twisten van de katholieken met minder schroom beschreven worden, alleszins in vergelijking met de eeuwenoude gewelddaden en twisten tussen joden en islamieten. Deze laatste tegenstelling, die de enige nog bestaande tegenstelling is, wil de auteur oplossen.
Ten slotte weze nog vermeld dat de rol die een oudoom van de auteur, Moses Montefiore, speelde bij filantropische projecten in de stad in de 19e eeuw, een volledig hoofdstuk krijgt.
Hierna in schuin lettertype de titels van de hoofdstukken, daarachter de voornaamste in het boek beschreven gewelddaden.