In de moderne wereld is Jenny Arean een onderwerp dat de afgelopen jaren aan grote relevantie heeft gewonnen. Zowel op zakelijk als op persoonlijk vlak is Jenny Arean een bepalende factor die meerdere aspecten van het dagelijks leven beïnvloedt. Met de vooruitgang van de technologie en sociale veranderingen is Jenny Arean een onderwerp van voortdurend debat geworden, wat tegenstrijdige meningen en diepe reflecties over de impact ervan op de samenleving heeft voortgebracht. In dit artikel zullen we verschillende perspectieven en analyses op Jenny Arean verkennen, met als doel de invloed ervan op onze huidige realiteit beter te begrijpen.
Jenny Arean | ||||
---|---|---|---|---|
Jenny Arean in het VARA-programma Van wie is die tekst in 1973
| ||||
Achtergrondinformatie | ||||
Geboren | 4 oktober 1942 | |||
Geboorteplaats | Lisse, Nederland | |||
Geboorteland | Nederland | |||
Jaren actief | vanaf 1962 | |||
Beroep(en) | actrice, zangeres, cabaretière | |||
Website | ||||
(en) IMDb-profiel | ||||
|
Jenny Arean, artiestennaam van Joanna Jenneke Josepha Klarenbeek (Lisse, 4 oktober 1942) is een Nederlands zangeres, cabaretière en actrice.
Ze werd geboren als enig kind van een kelner en de zangeres Conny Renoir (1921-2014)[1]. Ook de moeder van haar moeder (Henny Verhas) was zangeres. Op haar veertiende zag ze een show van Wim Sonneveld en sindsdien wilde ze het cabaret in. Ze brak de huishoudschool af en ging werken als hulp in de huishouding. Begin 1960 kwam ze bij het ABC-cabaret van Wim Kan en Corry Vonk. Op advies van Vonk veranderde ze haar naam in Jenny Arean.
In de jaren zestig speelde ze de hoofdrol in de populaire televisiemusicals (NCRV) "Er valt een ster" (1963) en "Vadertje Langbeen" (1964). Tussen 1967 en 1973 trad ze op in diverse door Rob Touber geregisseerde tv-shows bij de VARA en de VPRO. In de jaren zeventig werkte ze aan verschillende musicals mee, onder meer En nu naar bed (1971) van Annie M.G. Schmidt en speelde ze de hoofdrol in Het meisje met de blauwe hoed (1972), een televisiebewerking van het gelijknamige boek van Johan Fabricius. Daarnaast deed ze in 1975 een cabaretprogramma Scherts, satire, songs en ander snoepgoed met Robert Long, Dimitri Frenkel Frank en Jérôme Reehuis.
In 1977 had ze een hit met het duet met Frans Halsema Vluchten kan niet meer uit de musical En nu naar bed. Een ander bekend lied daaruit is Was dat nou alles? Vanaf het midden van de jaren tachtig maakte ze solo-programma's. Daarnaast speelde ze in diverse musicals. In 2002 maakte ze samen met Willeke Alberti een theatershow onder hun beider echte namen Klarenbeek en Verbrugge. Op 5 mei 2014 zong Arean op het Bevrijdingsconcert op de Amstel in Amsterdam. Dat was, met het lied Dit is mijn lijf, opnieuw het geval op 5 mei 2023.
Arean was van 1964 tot 1973 gehuwd met de acteur Huib Rooymans. Het echtpaar kreeg een dochter, Myra. Van 1980 tot 1982 was zij gehuwd met Ischa Meijer die haar aanmoedigde een soloprogramma uit te brengen. Ze speelden samen in vier theaterprogramma's. Ze is sinds de oprichting lid van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde en heeft een eigen stichting met de naam Godzalmijbewaren. Op haar tachtigste verjaardag werd zij in het Koninklijk Theater Carré gehuldigd door Brigitte Kaandorp, met wie zij een serie voorstellingen speelde, haar kleindochter Jente en illusionist Hans Klok.
Nummer met notering(en) in de NPO Radio 2 Top 2000[noot 1] | '99 | '00 | '01 | '02 | '03 | '04 | '05 | '06 | '07 | '08 | '09 | '10 | '11 | '12 | '13 | '14 | '15 | '16 | '17 | '18 | '19 | '20 | '21 | '22 | '23 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Vluchten kan niet meer (met Frans Halsema) | 233 | 242 | 431 | 445 | 527 | 316 | 231 | 278 | 272 | 280 | 514 | 544 | 629 | 801 | 718 | 1113 | 954 | 1139 | 1212 | 1358 | 1303 | 1442 | 1503 | 1710 | 1668 |
Voorganger: Harrie Jekkers Koos Meinderts voor Terug bij af |
Annie M.G. Schmidt-prijs 1992 voor Iemand moet het doen |
Opvolger: Geen uitreiking in 1993 |
Voorganger: The Shooting Party (Theo Nijland Coen van Vrijberghe de Coningh en Han Oldigs) voor Kaal |
Annie M.G. Schmidt-prijs 1996 voor Halleluja, Amen |
Opvolger: Jan Boerstoel Marnix Busstra Karin Bloemen voor Geen kind meer |