Istvaeones
In de wereld van vandaag is Istvaeones een onderwerp van grote belangstelling en discussie geworden. Of het nu vanwege zijn impact op de samenleving, zijn relevantie in de politiek of zijn invloed op cultureel gebied is, Istvaeones heeft de aandacht getrokken van miljoenen mensen over de hele wereld. Dit artikel heeft tot doel verschillende facetten van Istvaeones te onderzoeken en licht te werpen op het belang en de implicaties ervan op verschillende gebieden. Vanaf zijn oorsprong tot zijn evolutie in de loop van de tijd, inclusief de invloed ervan op het dagelijks leven van mensen, is Istvaeones een onderwerp geworden dat we niet kunnen negeren. Door middel van een diepgaande analyse probeert dit artikel een holistisch beeld te geven van Istvaeones en de impact ervan op de hedendaagse samenleving.
Istvaeones (Weser-Rhine-Germanic) in oranje
De Istvaeones (ook wel Istaevones, Istriaones, Istriones, Sthraones, Thracones, Rijn-Germanen of Rijn-Wezer-Germanen genoemd) waren volgens Tacitus een van drie hoofdgroepen der Germanen. De drie groepen worden tegenwoordig als de West-Germanen ingedeeld.
Het verspreidingsgebied van de Istvaeones is congruent met dat van de Rijn-Wezer-Germanen. Het correspondeert aldus geografisch ook met het stamgebied van de latere Franken, van wie onder meer de Nederlanden de erfgenamen zijn. De oude etnische benaming leeft voort in het taalkundige begrip Istvaeoons.
Mythologie
(NB: de kaartondergrond geeft niet de situatie aan het begin van onze jaartelling weer)
Tacitus noemt in zijn Germania de drie zonen van het mythische personage Mannus, die de stamvaders van de drie hoofdgroepen (proto-stammen) Ingvaeones, Herminones en Istvaeones zouden worden. Tot deze drie groepen worden onder andere de volgende stammen gerekend:
- Ingvaeones (Noordzee-Germanen): later Angelen, Friezen, Saksen
- Herminones (Elbe-Germanen): later Alemannen, Sueben
- Istvaeones (Rijn-Wezer Germanen): later Franken
Plinius de Oudere noemde in boek IV van zijn Naturalis historia vijf Germaanse stamverbanden:
- de Ingvaeones, bestaande uit (Cimbren, Teutonen en Chauken)
- de Istvaeones, die het dichtst bij de Rijn woonden
- de Hermiones: (Sueben, Hermunduren, Chatten en Cherusken)
- de Vandalen, waartoe volgens hem de Bourgondiërs, Warnen, Charini en Gutones behoorden
- de Bastarnen en de van hen afstammende Peucini, aan de grenzen met Dacië.
De Vandalen worden tegenwoordig als Oost-Germaans ingedeeld, de classificatie van de Basternae is omstreden.
In de 19e eeuw leidde de grondlegger van de Keltologie Johann Kaspar Zeuß de naam Istvaeonen terug op het gotisch/vandalische geslacht der Azdingi, dat volgens Jacob Grimm verbonden was met Hazdiggo (Haddingr).[1] Aldus zouden de Istvaeonen oorspronkelijk uit het gebied van de Weichsel stammen. Deze theorieën worden door de moderne archeologie echter niet bevestigd.
Noten
- ↑ Viktor Rydberg 1886: Undersökningar i germanisk Mythologi, Göteborg.