In dit artikel gaan we in op de kwestie van Indigoboleet, die op verschillende gebieden onderwerp van debat en analyse is geweest. Indigoboleet is een onderwerp dat grote belangstelling wekt en verschillende standpunten heeft gegenereerd onder experts en het grote publiek. In dit artikel zullen we de relevante aspecten met betrekking tot Indigoboleet grondig onderzoeken, evenals de implicaties die dit heeft in verschillende contexten. We zullen ons concentreren op het analyseren van verschillende benaderingen, recent onderzoek en perspectieven die zullen helpen het belang en de relevantie van Indigoboleet vandaag de dag beter te begrijpen.
Indigoboleet | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
Soort | |||||||||||||
Gyroporus cyanescens (Bull.) Quél. (1886[1]) | |||||||||||||
Afbeeldingen op ![]() | |||||||||||||
|
De indigoboleet (Gyroporus cyanescens) is een schimmel behorend tot de familie Gyroporaceae. Hij is een ectomycorrhizapartner van oude loof- en naaldbomen, vooral eiken, beuk en grove den op droge, voedselarme, humusarme zandgrond zonder strooisellaag, vaak in zandverstuivingen. De vruchtlichamen kunnen zeer ver, tot 20 m, van de boom groeien in het open zand. Vruchtlichamen komen voor in september en oktober.[2] De boleet is gemakkelijk te herkennen door de bleke kleur, diepblauw verkleurende poriën en vlees, gekamerde steel en de habitat.
De hoed heeft een diameter van 5 tot 10 cm. De kleur is bleek geel, okergrijs tot licht grijsbruin.
De steel is grof vezelig-viltig met een droog oppervlak. De steel is aanvankelijk gevuld, dan gekamerd met onregelmatige holten.
De poriën zijn fijn, rond en geel van kleur. Zowel de poriën als het vlees verkleuren bij doorsnijden intens hemelsblauw tot indigo.
Het vruchtvlees is bleek, kruimelig en broos en kleurt onmiddellijk korenblauw bij de minste verwonding.
De geur en smaak is zwak en onopvallend.
De sporenprint is citroengeel.[2]
De sporen zijn glad, onregelmatig elliptisch en meten 9–10,5 × 5–6 µm. De hyfen hebben gespen.
De indigoboleet komt zeldzaam voor in heel Europa. In Nederland komt hij matig algemeen. Hij komt voor op de hoge zandgronden en hier en daar in de duinen. De soort toont over de periode na 1970 een lichte teruggang, weliswaar met grote schommelingen. Na 2000 is een licht herstel opgetreden. Hij staat op de rode lijst in de categorie 'bedreigd'.[2]