In dit artikel duiken we in de fascinerende wereld van Hans Herberts. Door de geschiedenis heen heeft Hans Herberts een belangrijke rol gespeeld op verschillende gebieden, van wetenschap tot populaire cultuur. De impact ervan is zo diepgaand geweest dat het vandaag de dag nog steeds belangstelling en debat genereert. We zullen de oorsprong, evolutie en relevantie ervan in de hedendaagse samenleving onderzoeken, met als doel licht te werpen op het belang en de betekenis ervan. Door middel van gedetailleerde en rigoureuze analyse hopen we een alomvattend en verrijkend inzicht te bieden in Hans Herberts, waardoor onze lezers hun kennis en begrip van dit fascinerende onderwerp kunnen uitbreiden.
Hans Herberts | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | ||||||||
Persoonlijke informatie | ||||||||
Volledige naam | Hans Herberts | |||||||
Geboortedatum | 7 april 1928 | |||||||
Geboorteplaats | Elst, ![]() | |||||||
Overlijdensdatum | 8 februari 1980 | |||||||
Overlijdensplaats | Arnhem | |||||||
Positie | Rechtsback | |||||||
Senioren | ||||||||
| ||||||||
Interlands | ||||||||
| ||||||||
|
Hans Herberts (Elst, 7 april 1928 – Arnhem, 8 februari 1980) was een Nederlands voetballer. Hij speelde tien seizoenen bij Vitesse.
Herberts werd in 1941 op jonge leeftijd lid van Vitesse. Bij deze club doorliep hij de jeugd- en de lagere elftallen. In 1947 maakte hij zijn debuut in het eerste elftal tijdens een trip naar Engeland. Sindsdien was hij een vaste speler in het eerste elftal, in het seizoen 1947–1948 tot en met 1956–1957, steeds als rechtsback.
Hij werd gekozen voor verschillende jeugdelftallen van de KNVB. Ook kwam hij uit voor het toenmalige Oostelijk elftal en voor De Zwaluwen. Bij de intrede van het semi-professionele voetbal behield hij zijn amateurstatus. Hij maakte, ook als rechtsback, deel uit van het in 1956 ingestelde Nederlands amateurvoetbalelftal. Met dit elftal speelde hij op 18 maart 1956 in Maubeuge tegen Frankrijk, in één elftal samen met zijn broer Dik Herberts die ook bij Vitesse speelde.
Na zijn actieve loopbaan volgde hij in zijn woonplaats Elst zijn vader op als KNVB-consul voor de voetbalverenigingen Elistha en Spero.