Groene man

Het onderwerp Groene man is een onderwerp dat de laatste tijd veel belangstelling en debat heeft gegenereerd. Met de vooruitgang van de technologie en de veranderingen in de samenleving is Groene man een cruciaal aspect geworden dat verschillende gebieden van ons leven beïnvloedt. Op persoonlijk, professioneel, sociaal en politiek vlak valt het belang van Groene man niet te ontkennen. In dit artikel zullen we verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Groene man, waarbij we de impact en relevantie ervan in verschillende contexten analyseren. Van zijn oorsprong tot zijn evolutie, via zijn implicaties en mogelijke gevolgen, dit onderwerp laat niemand onverschillig. Daarnaast zullen we proberen licht te werpen op de mogelijke oplossingen of benaderingen die kunnen worden aangenomen tegen Groene man, met als doel een globale en volledige visie te bieden op deze kwestie die vandaag de dag zo relevant is.

Groene man in Frankrijk

Een groene man of saterkop is een mythologische voorstelling van een gezicht (soms een volledig gestalte) met takken en bladeren als baard- en hoofdhaar. De term "groene man" werd voor het eerst gebruikt door Lady Raglan in haar artikel The "Green Man" in Church Architecture uit 1939.[1] Groene mannen zijn in veel Europese landen, en ook daarbuiten, aan te treffen. In de literatuur worden het ook wel bladmaskers genoemd.

Ornament

Een groene man is meestal te zien als mascaron of reliëf aan bijvoorbeeld een console, kapiteel of sluitsteen in een gewelf of boog aan kerken en andere bouwwerken. Het is bijna steeds een menselijke kop, maar ook dierfiguren komen voor. Uit de gezichtsopeningen groeien takken met bladeren. Een groene man bevindt zich vaak aan een buitengevel bij een ingang en is dan vervaardigd uit natuursteen. Binnen kan een groene man aanwezig zijn die uit stucwerk is vervaardigd of daarop is geschilderd. Ook komen afbeeldingen voor in houtsnijwerk.

Beschermer

Het gebruik is al vele eeuwen in heel Europa bekend. Kelten, Grieken en Romeinen kenden al koppen met plantengroei uit de gezichtsopeningen. Ook bij oude Aziatische en Amerikaanse culturen kwamen ze voor. Hoewel er een duidelijke aanwezige connectie bestaat met het spirituele, ligt er aan de verspreiding sinds de middeleeuwen vooral en bijna uitsluitend een louter decoratieve overweging ten grondslag. In Nederland is een van de oudste afbeeldingen een tekening uit de 14e eeuw op het stucwerk van een gewelf in de Grote of Lebuïnuskerk in Deventer, 30 meter boven de kerkgangers.[2] De groene man wordt door sommigen gezien als het archetype van de productieve mannelijke energie van de aarde.

Ook de Christusfiguur werd wel als groene man afgebeeld, naast een gevlochten doornenkroon groeien er dan bladeren uit het hoofd.

In Engeland is de Green Man een populair onderdeel van de traditie. Nogal wat pubs heten The Green Man, naar de afbeelding bij de ingang. In een Schotse kerk, de Rosslyn Chapel in Roslin bij Edinburgh, zijn meer dan 100 afbeeldingen van een Green Man te vinden.[3]

Afbeeldingen

Zie ook

Zie de categorie Green Man van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.