Gerard Veerman
In het artikel dat we vandaag presenteren, willen we ons verdiepen in de wereld van Gerard Veerman, een onderwerp dat de afgelopen jaren de belangstelling van de samenleving heeft gewekt. Gerard Veerman is een concept dat verschillende aspecten bestrijkt, van de geschiedenis tot het heden, inclusief de implicaties ervan op verschillende gebieden. In dit artikel zullen we de verschillende perspectieven rond Gerard Veerman onderzoeken, evenals de evolutie ervan in de loop van de tijd. We zullen ons verdiepen in de oorsprong ervan, de relevantie ervan in de hedendaagse samenleving verkennen en de impact ervan in verschillende contexten analyseren. Zonder enige twijfel is Gerard Veerman een fascinerend onderwerp dat het verdient om in detail te worden behandeld, en we hopen dat dit artikel bijdraagt aan het verrijken van het begrip ervan.
| Gerard Veerman | ||||
|---|---|---|---|---|
_-_Gerard_Veerman.jpg)
| ||||
Gerard Veerman in Onze Musici, 1911
| ||||
| Volledige naam | Gerrit Veerman | |||
| Geboren | 31 oktober 1852 | |||
| Overleden | 2 januari 1937 | |||
| Beroep(en) | violist | |||
| ||||
Gerrit (Gerard) Veerman (Amsterdam, 31 oktober 1852 – Utrecht, 2 januari 1937) was een Nederlands violist.
Hij was zoon van kleermaker Coenraad Gerrit Veerman en Naatje (Lion) Korper. Hijzelf was getrouwd met pianiste Lucretia Maria Bekker.
Zijn opleiding begon al in Amsterdam, maar werd onder leiding van Carl Bayer en Jan Hřímalý voortgezet en afgesloten bij Emanuel Wirth.
Al op veertienjarige leeftijd gaf hij concerten in en om Amsterdam. In 1872 werd hij benoemd tot concertmeester van het Stedelijk Orkest Utrecht van Cornelis Coenen. Hij werd dat ook bij Collegium Musicum Ultrajectinum. Hij werd in 1877 leraar viool aan het muziekschool van de Maatschappij tot Bevordering der Toonkunst in Utrecht. Bekende leerlingen van hem waren Hendrik Rijnbergen, Bernard Wagenaar (die ook een sonate aan hem opdroeg), Louis van Laar en Henk Spruit. Hij gaf er tevens naam aan een strijkkwartet voor kamermuziek (Veerman, Rijnbergen, Carl Klemann en Eduard Ferree).
- Eduard A. Melchior: Woordenboek der toonkunst 1890, pagina 688
- Onze Musici (1898, 1911), Nijgh & Van Ditmar (gelijk aan Melchior)
- J.H. Letzer: Muzikaal Nederland 1850-1910. Bio-bibliographisch woordenboek van Nederlandsche toonkunstenaars en toonkunstenaressen - Alsmede van schrijvers en schrijfsters op muziek-literarisch gebied, 2. uitgaaf met aanvullingen en verbeteringen. Utrecht: J. L. Beijers, 1913, pagina 179 (gelijk aan Melchior)
- Geïllustreerd muzieklexicon, onder redactie van Mr. G. Keller en Philip Kruseman, medewerking van Sem Dresden, Wouter Hutschenruijter (1859-1943), Willem Landré, Alexander Voormolen en Henri Zagwijn; uitgegeven in 1932/1949 bij J. Philip Kruseman, Den Haag; pagina 844 (overlijden in aanvullingen)