Georges Delbastée

In dit artikel duiken we in de fascinerende wereld van Georges Delbastée, verkennen we de vele facetten ervan en ontdekken we de impact ervan op verschillende aspecten van het dagelijks leven. Georges Delbastée is een veel bestudeerd en besproken onderwerp en wekt grote belangstelling en nieuwsgierigheid op verschillende gebieden, van wetenschap tot kunst, via de populaire cultuur en de samenleving in het algemeen. Langs deze lijnen zullen we analyseren hoe Georges Delbastée in de loop van de tijd is geëvolueerd, welke implicaties het vandaag heeft en welke trends en uitdagingen het met zich meebrengt voor de toekomst. Bereid je voor op een reis vol ontdekkingen en inspiratie, waarbij elke paragraaf je een beetje dichter bij het begrip van het belang en de relevantie van Georges Delbastée in de wereld van vandaag brengt.

Georges Léon Jules Delbastée (Sint-Jans-Molenbeek, 24 december 1864 - Casablanca, 1 juli 1944) was een Belgisch arts en volksvertegenwoordiger.

Levensloop

Delbastée behaalde zijn diploma van doctor in de geneeskunde aan de ULB (1887). Hij specialiseerde zich in de psychiatrie en, gevestigd in Brussel, werkte hij onder meer voor socialistische ziekenkassen en onder meer voor de Brusselse coöperatie La Maison du Peuple.

Hij trad ook toe tot de Belgische Werkliedenpartij en was van 1894 tot 1912 gemeenteraadslid van Brussel. Hij werd ook voorzitter van de Commissie Burgerlijke Godshuizen.

In 1900 werd hij tot socialistisch volksvertegenwoordiger verkozen voor het arrondissement Brussel en vervulde dit mandaat tot in 1910. Van 1905 tot 1910 was hij secretaris van de Kamer.

Hij was docent psychiatrie aan de Université Nouvelle, de afscheuring van de ULB.

In het parlement bekommerde hij zich om de gezondheid van de soldaten. Dat de mentale toestand van sommige soldaten achteruit ging, schreef hij toe aan de harde discipline en stelde dat het niet te verwonderen was dat men er gek van werd. Daarom moest het leger geneesheren aanwerven, meende hij, die gespecialiseerd waren in de psychiatrie. Hij wees ook op de gevaren van vervuild water.

Literatuur

  • Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
  • Jan GODDERIS, Oorlog aan de oorlog !? De houding van de Belgische Werkliedenpartij ten aanzien van het leger, 1885–1914, Licentiaatsverhandeling (onuitgegeven), Universiteit Gent, 2004.