In het artikel van vandaag gaan we het hebben over Fransje Carbasius, een spannend en relevant onderwerp van vandaag. Fransje Carbasius is een onderwerp dat grote belangstelling en debat heeft gegenereerd op verschillende gebieden, van politiek tot wetenschap, inclusief de wereld van entertainment en cultuur. Of het nu komt door de impact ervan op de samenleving, de historische relevantie ervan of de invloed ervan op het dagelijks leven van mensen, Fransje Carbasius blijft een relevant onderwerp dat niemand onverschillig laat. In dit artikel zullen we verschillende aspecten van Fransje Carbasius verkennen, het belang en de impact ervan vandaag analyseren en proberen licht te werpen op een onderwerp dat ons allemaal aangaat.
Fransje Carbasius | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Fransje Carbasius in 1953
| ||||
Persoonsgegevens | ||||
Volledige naam | Françoise Charlotte Carbasius | |||
Geboren | 18 augustus 1885 | |||
Overleden | 30 maart 1984 | |||
Geboorteland | Nederland | |||
Beroep(en) | beeldhouwer | |||
RKD-profiel | ||||
|
Françoise Charlotte (Fransje) Carbasius (Den Haag, 18 augustus 1885 – Laren, 30 maart 1984) was een Nederlandse beeldhouwer.[1]
Carbasius, lid van de familie Carbasius, was een dochter van Bernard August Carbasius (1850-1886), commies-stempelaar bij de waarborg voor gouden en zilveren werken, en Maria Constantia van der Kop.[2] Ze volgde een MO-opleiding tekenen aan de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Op de opleiding leerde ze Rie Cramer kennen, die een vriendin voor het leven zou worden.[3] Na haar opleiding aan de Academie leerde ze beeldhouwen van Toon Dupuis. Naast beeldhouwer was Carbasius medailleur.
Carbasius exposeerde meerdere malen, onder meer tijdens De Vrouw 1813-1913 en met Rie Cramer samen bij de kunsthandel Van Lerven in Arnhem (1915) en de Kunstzaal Kleykamp in Den Haag (1937). Het tweetal werkte ook mee aan het Nederlands paviljoen voor de wereldtentoonstelling van 1939 in New York. In de jaren dertig maakten Carbasius en Cramer 'Ronco-aardewerk', dit waren uiteenlopende sculpturen, maar ook geboortebordjes. Ander toegepast werk van Carbasius waren haar ontwerpen voor de Plateelbakkerij Schoonhoven. Dit waren verschillende keramieken boekensteunen.[4] Vanaf 1937 woonden Cramer en Carbasius in Blaricum en op Majorca.[5]