Franse parlementsverkiezingen 1936

In dit artikel duiken we in de opwindende wereld van Franse parlementsverkiezingen 1936, waarbij we de vele facetten, impact en belang ervan op verschillende gebieden onderzoeken. Vanaf het ontstaan ​​tot de evolutie door de jaren heen heeft Franse parlementsverkiezingen 1936 de aandacht en interesse getrokken van verschillende mensen, experts en enthousiastelingen. Door middel van een gedetailleerde en verrijkende analyse zullen we ontdekken hoe Franse parlementsverkiezingen 1936 de samenleving, cultuur en economie heeft beïnvloed, en een uniek en inzichtelijk perspectief bieden op de relevantie ervan vandaag de dag. Dompel jezelf onder in deze fascinerende reis die ons zal leiden tot een beter inzicht in de impact van Franse parlementsverkiezingen 1936 en zijn rol in de hedendaagse wereld.

Politiek in Frankrijk
Politiek van Frankrijk Grondwet President (lijst) Emmanuel Macron • Premier (lijst) Michel Barnier Parlement Senaat • Voorzitter (lijst) Gérard Larcher • Nationale Vergadering • Voorzitter (lijst) Yaël Braun-Pivet Regering Regering-Barnier • Ministers Binnenlandse Zaken (lijst) Bruno Retailleau • Buitenlandse Zaken (lijst) Jean-Noël Barrot • Defensie (lijst) Sébastien Lecornu • Financiën (lijst) Antoine Armand • Justitie (lijst) Didier Migaud • Economische Zaken (lijst) Antoine Armand • Onderwijs (lijst) Anne Genetet Politieke partijen Verkiezingen Nationale Vergadering 2024 − 2029 Senaat 2023 − 2026 President 2022 − 2027 Bestuurlijke indeling Secretaris-generaal Élysée Alexis Kohler

De Franse parlementsverkiezingen van 1936 werden op 26 april en 3 mei 1936 gehouden. De parlementsverkiezingen werden gewonnen door het linkse Volksfront (Front Populaire), een combinatie van de socialistische Section Française de l'Internationale Ouverière (SFIO), de links-liberale Républicains Radicaux et Radicaux Socialistes (RRRS, kortweg Parti Radical Socialiste)^[1], de communistische Parti Communiste Français (PCF) en enkele kleinere socialistische en communistische partijen. Kleinere linkse partijen, groeperingen en individuen (waaronder enkele linkse rooms-katholieken en centrum-politici) steunden het Volksfront, maar waren formeel geen lid. Het Volksfront stond onder leiding van Léon Blum (SFIO) die na de verkiezingsoverwinning van het Volksfront een kabinet vormde bestaande uit de SFIO, de RRRS en de Union Socialiste Républicaine^[2].

Uitslag

Partij	%	Zetels
Franse Sectie van de Arbeiders Internationale (Section Française de l'Internationale Ouvrière)	27,2%	205
Republikeinse Radicalen en Radicaal-Socialisten (Républicains Radicaux et Radicaux Socialistes)	14,4%	109
Republikeins-Socialistische Partij (Parti Républicains Socialiste) Proletarische Unie Partij (Parti de l'Unite Proletaire) Communistische Partij van Frankrijk (Parti Communiste Français)	15,3%	72
Totaal Volksfront	56,9%	386
Democratische Volkspartij (Parti Démocrate Popular)	-	128
Republikeinse Unie (Union Républicaine) Linkse Republikeinen (Gauche Républicaine) Radicale Onafhankelijken (Radicaux Indépendants)	-	94
Totaal Conservatieven en Republikeinen	42,7%	222
Overigen	0,2%	0
Totaal	99,6%	608

Zie ook

• Verkiezingen in Frankrijk
• Volksfront (Frankrijk)
• Politiek in Frankrijk

Externe link

• (fr) Uitslagen Franse parlementsverkiezingen 1871-1936

Verwijzing

1. ↑ De rechtervleugel van deze partij onder leiding van Édouard Daladier was evenwel weinig enthousiast over de samenwerking met de SFIO en de PCF
2. ↑ De Parti Républicainse Socialiste en andere partijen