Eudromaeosauria
In de wereld van vandaag is Eudromaeosauria steeds belangrijker geworden. Of het nu op persoonlijk, professioneel of academisch niveau is, Eudromaeosauria is een relevant onderwerp geworden dat interesse en debat opwekt. Technologische evolutie, sociale veranderingen, wetenschappelijke vooruitgang of zelfs politieke gebeurtenissen hebben ertoe bijgedragen dat var1 een prominente plaats op de publieke agenda heeft ingenomen. In dit artikel zullen we verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Eudromaeosauria, waarbij we de impact, de implicaties en de relevantie ervan in de huidige samenleving analyseren.
De Eudromaeosauria zijn een groep theropoden behorend tot de Deinonychosauria.
In 2009 benoemden Phil Currie en Nicholas Longrich het geslacht Hesperonychus. Via een exacte kladistische analyse poogden zij te bepalen wat de verwantschappen waren van de door hun nieuw benoemde soort Hesperonychus elizabethae. De uitkomst daarvan was dat die in de Microraptorinae viel, een basale deelgroep van de Dromaeosauridae. Om een tegenstelling te maken met de meer afgeleide dromaeosauriërs benoemden zij bij die gelegenheid daarvoor een aparte klade, monofyletische afstammingsgroep, Eudromaeosauria, de "Ware Dromaeosauriërs".
De Eudromaeosauria werden gedefinieerd als: de groep bestaande uit de laatste gemeenschappelijke voorouder van Saurornitholestes langstoni, Deinonychus antirrhopus, Dromaeosaurus albertensis, en Velociraptor mongoliensis, en al zijn afstammelingen.
De zekere leden van de groep bestaan uit vrij kleine roofsauriërs uit het Krijt van Azië en Noord-Amerika, echter ook middelgrote vormen als Utahraptor zijn mogelijke eudromaeosauriërs.
Literatuur
- Longrich, N.R. and Currie, P.J., 2009, "A microraptorine (Dinosauria–Dromaeosauridae) from the Late Cretaceous of North America", Proceedings of the National Academy of Sciences, doi: 10.1073/pnas.0811664106
- Powers M.J., Fabbri M., Doschak M.R., Bhullar B.A., Evans D.C., Norell M.A. & Currie P.J. 2022. "A new hypothesis of eudromaeosaurian evolution: CT scans assist in testing and constructing morphological characters". Journal of Vertebrate Paleontology