In dit artikel gaan we Dianne de Leeuw grondig verkennen en analyseren. Vanaf zijn oorsprong tot zijn evolutie in de huidige samenleving heeft Dianne de Leeuw een cruciale rol gespeeld in verschillende aspecten van het dagelijks leven. Door de jaren heen is Dianne de Leeuw het onderwerp geweest van debat, studie en zelfs bewondering, waardoor een grote verscheidenheid aan meningen en perspectieven over de betekenis en relevantie ervan is voortgekomen. Met dit onderzoek willen we licht werpen op de verschillende aspecten van Dianne de Leeuw, door de impact ervan op cultuur, politiek, wetenschap en andere interessegebieden te onderzoeken. We hopen dus een alomvattend en inzichtelijk beeld te geven van Dianne de Leeuw, om het begrip en de waardering van dit onderwerp te verrijken.
Dianne Margaret de Leeuw | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | ||||||||
Dianne de Leeuw (1974)
| ||||||||
Persoonlijke informatie | ||||||||
Geboortedatum | 19 november 1955 | |||||||
Geboorteplaats | Orange | |||||||
Geboorteland | ![]() | |||||||
Nationaliteit | ![]() | |||||||
Sportieve informatie | ||||||||
Specialisatie(s) | kunstschaatsen | |||||||
Trainer/coach | Doug Chapman | |||||||
Actieve jaren | 1970-1976 | |||||||
Medailles | ||||||||
| ||||||||
|
Dianne Margaret de Leeuw (Orange (Californië), 19 november 1955) is een voormalig Nederlands kunstrijdster op de schaats.
De Leeuw is geboren in het Amerikaanse Californië en ze woonde daar ook het grootste deel van haar leven. Ze had echter een Nederlandse moeder en kon daarom namens Nederland deelnemen aan internationale wedstrijden.
De Leeuw werd wereldkampioen in 1975 en Europees kampioen in 1976. Daarnaast haalde ze halverwege de jaren zeventig nog enkele malen zilver en brons. Haar belangrijkste concurrenten waren de Oost-Duitse Christine Errath (wereldkampioen in 1974) en de Amerikaanse Dorothy Hamill (wereldkampioen in 1976).
Bij de Olympische Winterspelen van 1976 in Innsbruck (Oostenrijk) was De Leeuw tijdens de openingsceremonie de vlaggendraagster van het Nederlandse team. Bij die Olympische Spelen won ze de zilveren medaille. Na het WK in Göteborg maakte ze een tour met Holiday on Ice en werd ze coach bij de Westminster Ice Palace in Westminster, Californië en Anaheim Ice.
In 1975 werd ze vanwege haar wereldtitel in Nederland gekozen als sportvrouw van het jaar.
Kampioenschap | 1971 | 1972 | 1973 | 1974 | 1975 | 1976 |
---|---|---|---|---|---|---|
Olympische Spelen | 16e | ![]() | ||||
Wereldkampioenschap | 17e | 15e | ![]() |
![]() |
![]() | |
Europees kampioenschap | 19e | 9e | 6e | ![]() |
![]() |
![]() |
Nationaal kampioenschap | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |